Chapter 10*KAITLYN OR JUNITLYN?*

23 6 3
                                    

Chapter 10

Meet Kenneth Anthony Injeda a guy who blindly in loved with a blind girl. He hides all the things between him and Caitlyn because he didn’t want Kyungsoo will ruined his plans in the future.

A member of LOVE DEAD Gang, mahirap maging miyembro ng isang kinatatakutan na Gang sa lugar, takot na takot ang mga taong nakapaligid sayo, hindi mo mararamdaman na may nagmamahal sayo, you’re like a monster for them. Pero nung nakilala ni Kai si Caitlyn, pakiramdam niya masarap ng mabuhay, he loved her as she does.

Nabulag si Caitlyn nung bata pa siya when she was 13 yrs old through car accident and she got comatosed. Mahirap mabulag, hindi mo na makikita yung mga mahal mo sa buhay, hindi mo na magagawa yung mga gusto mong gawin and you’re just nothing in this world.

Meet Catherine Joy Garcia also known as Caitlyn/Joy a girl who was blind. Bigla siyang nawalan ng pag-asa simula nung nabulag siya, pakiramdam niya pabigat lang siya sa mundo, pabigat lang siya sa mga magulang niya. Wala na siyang pakinabang sa mundong ito, she was completely losing hope.

Pero nung nakilala niya si Kai biglang may nagspark sa pagkatao niya, nabuhayan siya ng loob at ngayon namumuhay siyang may pag-asa at pagmamahal dahil kay Kai.

Caitlyn’s POV

“Mom, gusto kong lumabas…” humawak ako sa kamay ni mama just to make her yes.

“Your friendkeeper or caregiver is not around. You’re not allowed to go outside..” napayuko nalang  ako at napabitaw sa kamay niya. I just layed down the bed at nagsimula nanaman akong umiyak.

Kailangan pa ba talagang may umalalay sakin para lang magawa ko yung mga gusto kong gawin? I can do it by my own! Pakiramdam ko ang hina hina ko, wala akong mga kamay at paa para gawin lahat ng gusto kong gawin. Paningin lang naman ang nawala sakin ah! Paningin lang! 

“Caitlyn…” bigla kong pinunasan yung mga mata ko at napabangon sa kama.

“Kai…” I called him. Siya lang talaga yung nagbibigay pag-asa sakin.

Naramdaman kong nilapitan niya ako at tumabi siya sakin. “Okay ka lang? Bakit ka umiiyak?” hinagod hagod niya yung likod ko at niyakap ko siya. “Kai…I wanna go outside, but mom refused me…” sabi ko. Para akong bata na nagsusumbong sa isang mahalagang tao sa buhay ko.

“Shhh, okay aalalayan kitang lumabas…just stop crying…” sabi niya at tumango naman ako.

Forever's Exist~Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon