BÖLÜM 2 =BENİM DEĞERLİMSİN

4 2 0
                                    


Evet canlarım yeni bölümü ben şuanda yazıyorum,sizlerde okuyorsunuz.Ben bana ilham geldiği kadar yazıyor olacağım.Sizler de canınız istediği kadar okuyor olacaksınız. 

Bol aksiyonlu okumalar...

Eve gelmiştim,fazlasıyla yorgundum.Başım ağrımaya başlamıştı.Kendimi yatağımın üstüne atmak istiyordum.Annemin klasik "Okulun nasıl geçti?"gibisinden beni soru yağmuruna tutmasının ardından odama doğru yöneldim.Kafam kazan gibiydi.Atlası düşünmekten  olsa gerek...

Okul hiçbir şekilde umurumda değildi.Sanırım ben bu gidişle okuyamayacaktım.Zaten şu saatten sonra da okuma gibi bir hevesim kalmamıştı.Ailemin kim olduğu belirsizken derslerime nasıl odaklanabilirim ki?Ama yine de annemin gönlü olsun diye her gün sabah erkenden kalkıp kahvaltımı yapıp öyle çıkıyordum evden.

Yatağıma uzanmış,müziğimi açmış,tavana bakarak kafamın içinde ne var ne yok silmeye çalışıyordum.Tabi silmek mümkün mü?Ben silmeye çalıştıkça sorular,düşünceler peşimi bırakmıyordu.Karnımın guruldama sesi ile acıktığımı fark ettim.Mutfağa doğru yöneldim.Annem yine her zamanki gibi acıktığımı düşünüp yemek hazırlamaya başlamıştı.Annemin yanına gidip yanağına bir öpücük kondurdum.O sırada ağabeyim olan Atlas eve gelmişti.

"Küçük hanım eve benden önce gelmiş."

"O senin tembelliğin ağabey,artık kiminle  vaktini harcıyorsan bilemem artık."

" Yengenin yanındaydım.Yakında yengeniz geliyor."deyip sırıttı. 

Bir anda kafamdan kaynar sular dökülmüştü.Yengeniz derken ne demek istiyordu yani.Olduğum yerde öylece kalmıştım.Ne diyeceğimi bilemedim.Ben kiminle vakit geçiriyorsun derken kendimden bahsetmiştim.Demek ki benden sonra yengem olacak kız ile buluşmuş.

O sırada annem" benim oğluma bak sen bana gelin getiriyor." dediğinde içimde bir fırtına daha kopmuştu.Elim ayağım titriyordu.Direk odama çıktım.

"Manolyam nereye gidiyorsun daha yemek yemedin."dedi annem.

"BEN AÇ DEĞİLİM!!!"diye yüksek sesle bağırmıştım.

Tıpkı yeni ergenlik dönemine girmiş  veletten bir farkım yoktu.Aynanın karşısına geçip kendi kendime konuşmaya başladım.

"Ne yengesi ya?"

"Hayırdır o kim oluyor?"

"Ben var ya  onun doğduğuna pişman ederim,adam olsun!!"diyerek aynanın karşısında kendim ile kavga ediyordum.Deli gibiydim.Belkide ben delirmiştim.O kadar acıkmıştım ki midem guruldamayı bırakmış,konuşmaya başlamıştı.

AĞABEYİM ODAMA GİRDİ!!

"Ne oldu ne var!"

"Sakin ol prenses.Rahatsız olduysan çıkayım."

O kadar sinirliydim ki o sinirle ağabeyimi dövebilirdim.

"Yengem kızmasın!"

Neden bir anda böyle bir şey demiştim bilmiyordum.

"Ne diyorsun Rüya? Konumuzun Yağmur ile ne alakası var?

"Demek ki yeni yengemizin adı Yağmur?"

"Daha yengen değil ilerleyen zamanda yengen olacak ama."

Dövmemek için kendimi zor tutuyordum.Sinirlenmemek elde değildi.

"Eee sen niye odama girdin ne istiyorsun."

"Bir dakika ya sen Yağmur'u mu kıskandın?"

"Yoo ne alaka,o kim oluyor da ben onu kıskanayım."

İçimdeki NefretHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin