I can feel the cool breeze of air na namumuot sa aking balat. Napayakap ako sa sarili ko.
Munting ungol ang lumabas sa aking bibig ng pinilit kong bumangon, dala narin siguro ng pagod kakaiyak. Tumunog ang aking tiyan at naalala kong hindi pa pala ako kumakain.
Kailangan kong maging malakas. Kailangan ko siyang makausap! Bumangon ako with all the energy I have.
"I'm back"
Huminga ako ng malalim at pinuno ng hangin ang aking dibdib bago tinahak ang daan patungong "La hacienda" nagbabaka sakaling masilayan ko ang kanyang maamong mukha.
Pamilyar na lugar ang aking tinatahak. Malayo palang ay tanaw ko na ang Matayog na Gate ng "La hacienda".
Pintig ng puso'y lumalakas, tiyang parang may paru-paru, at matang nag uulap sa tuwa at sakit.
I am here standing on the same place where I bid my farewell 1 year ago.
Kung saan una kong nasilayan ang pagpatak ng luha ng aking sinisinta habang nagmamakaawa na wag siyang iwan.
Umawang ang aking bibig ng bumukas ang gate at lumabas ang isang magarang kotse. Bago nasara ang gate ay nasilayan kong muli ang kagandahan ng loob.
Dumatay ang sakit sa aking puso, at mata'y nagbabadya ng luha.
Looking at them happy in the Veranda make my chest felt heavy.
I can't breathe.
I guess he is happy with his life right now with his new girl and,
I was left alone, unhappy.
I forgot, I was the one who turns my back on him.
I let him go, and now he is happy.
My hands are shaking.
My chest are suppressing me.
Before everything went worst, I turned back.
I bit my lip and held my tears.
Guess, this is the price I have to pay for leaving him.
-------------------
