Old Best Friend

Hoofdstuk 6

"Allison, de teamleider vroeg of je vanavond mee kan doen met een of andere schattenjacht." "Uhm... ja hoor denk ik. Lopen lukt denk ik wel." "Oké mooi en vind je het erg als ik met Devin in een team ga vanavond?" "Nee tuurlijk niet! Maar vertel zijn jullie nou samen of niet?" Zeg ik met een grijns.

"Hij heeft het nog niet gevraagd maar zo voelt het wel. Hij wilde verdergaan maar ik niet en toen zei hij dat hij het begreep! Hoe lief toch!" Ik glimlach. "Ik ben blij dat je een goed persoon hebt gevonden Liv." Zeg ik en sla mijn armen om haar heen. "Wat is er eigenlijk tussen jou en Ayden?" Vraagt ze dan.

"Hoezo?" Vraag is en doe alsof ik niks weet. "Nou hoe hij je optilde en bij je bleef. Was hij gister ook bij jou? Hij was niet met zijn vrienden in de stad." "Nee nee geen idee hij tilde me gewoon op en nam me naar de EHBO." "Geen geheimen Allison Parker!! Ik weet dat je liegt!" Schreeuwt ze dan blij.

Ik zucht en draai me om in bed. "ALLISON PARKER VERTEL ME NU!" Schreeuwt ze. "Jeeeezus man rustig." Mompel ik. "Nou goed. Gister was hij bij mij ja. Mijn moeder kwam en begon allemaal dingen te zeggen en hij heeft het soort van voor me op genomen." "Oh my gosh!" Verbaasd kijkt Liv me aan. "Shhh laat me uitpraten. Oka goed daarna heeft hij me naar een plek gebracht en hebben we daar voeten gebaad. We begonnen een beetje te praten en... hij zei... dat we misschien vrienden kunnen worden."

"Ally... kijk dit is allemaal heel lief maar vergeet niet wat hij je vroeger heeft geflikt he." Spijtig kijkt ze me aan. "Nee nee hij zei dat zijn telefoon het toen niet deed en daarom nooit kon reageren." Zeg ik verdedigend. "En dat geloof je? Ik wil niet gemeen zijn maar het is wel een slap excuus." Geloof ik hem? Ja! Is het een slap excuus? Ja... maar het kan toch.

"Ik geloof hem."

"Goed dan." Grijnst ze. "Baddie boy en kleine Ally!" Zegt ze enthousiast. Ik zucht blozend en ga liggen. Wat zou hij aan het doen zijn?

~~~

"Begrepen?!" Schreeuwt een docent wiskunde die de uitleg schreeuwde over de schattenjacht die we vanavond gaan doen. Ik hoor wat gemompel terwijl ik rond kijk. Liv gaat dus met Devin ,maar met wie ga ik dan? Ik zie een meisje en loop voorzichtig naar haar toe omdat ik niet te wild mag doen door mijn enkel. Voor ik 3 stappen heb gezet word ik tegengehouden. "Zoek je een teamgenoot?" Grijnst Ayden.

"Um ja ik ga denk ik Valerie vragen." Zeg ik en probeer het zo onopvallend mogelijk te houden dat we praten. Ik wil zijn reputatie niet verpesten. "Schaam je je voor me ofzo?" Vraagt hij verontwaardigt. "Nee nee! Alleen ik probeer je reputatie hoog te houden." Zeg ik. "Ally... ik zei al, het boeit me niks meer. Kom wij zijn een team." Zegt hij en slaat zijn arm om me heen. Ik glimlach en zie dan Liv grijnzend gaar duimen opsteken. Ik rol mijn ogen  en steek mijn tong uit.

"Is het waar dat de enige reden dat we geen contact meer hadden is dat je telefoon stuk ging?" Vraag ik dan voorzichtig. Moeilijk en spijtig kijkt hij me aan. Hij wilt iets zeggen maar krijgt de kans niet want Maddy loopt heupwiegend op Ayden af.

"Ookal ben ik boos op je. Ik geef je nog een laatste kans oké?" Zegt ze dan terwijl ze mij afkeurend bekijkt. "Maddy," zegt Ayden ," ik hoef jouw kansen niet. Begrijp nou eens een keer dat ik je niet wil." Beledigd staart ze Ayden aan en geloof me, het ziet er hilarisch uit. Boos draait ze haar hoofd dan weer naar mij. "Jij! Jij! Hoe durf je!" Snauwt ze. Ayden zucht en trekt haar weg voordat er ze mijn haren eruit trekt. Wild spartelt ze om haar heen maar Ayden blijft haar weg trekken. Ik hou het niet meer vol en proest dan luid.

"Wat?" Lacht Ayden dan. Ik schud mijn hoofd maar blijf door lachen en hij lacht mee.

~~~

"Nee Jezus! We moeten toch naar links!" "Nee kijk de hint verwijst duidelijk naar die grote eikenboom." "Nee domme, het verwijst toch gewoon naar het meer!" Ayden en ik zijn al 10 minuten aan het discussen over waar we nou eigenlijk heen moeten. "Weet je wat? We gaan nu naar je eikenboom maar als we daar niks vinden he!" Snauw ik dreigend. "Oké prinses." Zegt hij met zijn handen omhoog. Ik rol mijn ogen en loop richting de eikenboom.

"Ik zei het toch!" Snauw ik. "Shhh niet zo hard. Kijk daar ligt het." Verbaasd kijk ik omhoog. Ohja inderdaad.... Ayden gaat op zijn tenen staan en probeert het briefje te pakken maar het lukt hem niet. "Laat me je optillen." Mompelt hij. Voor ik het weet heeft hij zijn armen om me heen geslagen en tilt me omhoog. Een kort gilletje verlaat mijn mond. "Ayden!" Sis ik semi-boos. "Pak hem nou maar." Lacht hij. Ik lach ook en probeer het papiertje te pakken. "Kan je me iets hoger optillen?" "Wie heeft het bedacht om de hint 5 meter de lucht in te leggen." Zegt hij geïrriteerd en duwt me iets hoger.

"Het is misschien de helft maar geen 5 meter Ayden." Lach ik. "Zal wel." Zegt hij met een glimlach.

Het kleine kamertje heeft grote verassingen.

Hardop lachen we beide. "Bedoel je de drol of een kaartstuk?" Lacht Ayden. "Een drol natuurlijk." Grinnik ik. Wat een slechte humor hebben we... "Nou ik ben wel benieuwd naar de drol." Zegt Ayden en we lopen naar de wc's.

~~~

"JAAAAA!" Gil ik blij als Ayden helemaal onder het zand met onze laatste kaartstuk uit de kuil komt die we moesten graven. Lachend geeft hij me een knuffel om zijn zand aan me af te smeren. Semi-boos ren ik achter hem aan. "Ayden Peter Collins." "Allison Jasmin Parker." Lacht Ayden en rent minder hard. Ik spring op mijn rug en zeg dan: "hop paardje laten we onze prijs gaan halen." Gehoorzaam loopt hij met mij op zijn rug naar de eindbestemming dat op de kaart staat.

Onderweg zie ik Liv. "Livieeee." Roep ik zwaaiend. Lachend zwaait ze terug en houdt haar kaartstukken omhoog en steekt dan 3 vingers op. Ze moet er dus nog 3. Bemoedigend steek ik mijn duim op. Dam besluit Ayden om te gaan rennen met mij op zijn rug. Snel grijp ik me vast aan zijn schouders. "Neeeee niet zo sneeel." Lach ik.

~~~

"Zijn we.... eerste?" Vraagt Ayden half hijgend. Maar dan zien we al een team staan. "Nee maar wel tweede!" Zegt de man. "Gefeliciteerd!" Vrolijk spring ik van Ayden's rug af en sla mijn armen om hem heen.

~~~

Uiteindelijk was onze prijs een pizza. Mij hoor je niet klagen hoor! Ik heb de pizza met Ayden gedeeld. Iedereen keek ons aan maar goed. Ik ben blij met de pizza. "Ik kan nog steeds niet geloven dat die zak toch aardig kan zijn." Zegt Liv terwijl ze zich op mijn bed douwt. "Ik ook niet." Glimlach ik.

❤️🌻🍕
Vergeet niet te liken en comments zijn erg welkom 🥰