Sweet Distraction: Alejandro Buenaventura ✓ [R-19+]

Chapter 9

     "WHAT THE HECK!" bulyaw nito sa katulong nila.

"Sorry po, Sir Alejandro." dispensa pa ng kanilang katulong.

"F*ck, manang ano bang ginagawa mo? Are you out of your mind? Pinapasahod kayo dito para maglinis at panatiliing maayos ang lahat, hindi para magbasag ng mga gamit dito sa bahay. Look, nabasag mo pa 'yung—"

"Ale, whats going on? Ang aga-aga ang init ng ulo mo." pampuputol ng kaniyang ina mula sa pagtalak nito sa kanilang kasambahay.

"Nothing, Mom. Ayusin mo na ngalang 'yan" napakamot baba na lamang siya at pumunta na sa hapag upang sumabay mag-breakfast sa pamilya niya since wala siyang pasok.

"Bakit ganiyan kayo makatingin?" tanong pa niya. Napailing na lamang ang mga kasama nito at ibinaling ang atensiyon sa pagkain.

"Ale, napapansin ko nagiging mainitin na ang ulo mo. " pagbubukas ng topic ni Vivian.

"Oo nga. Tsaka balita ko nakabuntis ka daw?" sulsol pa ni Nicholas.

"Gag—mommy oh si kuya." nakabusangot na sabi sumbong niya pa.

"Joke lang. Ito naman hindi mabiro." natawa nalang sila sa ekspresyon ni Alejandro.

"Kuya, Nicho. Hindi ko na po itutuloy ang pagdo-doctor ko." mahinahong ani ni Dion.

"Alam ko, alam namin. Sana sinabi mo agad na ayaw mo mag-doctor at mas gusto mong pumasok sa isang kumpaniya. Hindi ka namin pipigilan." ika pa ng kaniyang mommy Vivian.

"That's true. Gusto ko kapag naka-graduate ka diyan sa kurso mo. Gusto ko sa kumpa iya ka natin pumasok, hindi yung katulad ng iba diyan—mas pinili ang iba kesa sa atin." pangungutya pa ni Nicholas kay Ale.

"Ulol."

"Ale, nasa hapag ka." panunuway ng mommy niya.

"Si kuya kasi, ma."

" Ayan si Ale? Naku Mom, masama talaga tabas ng dila niyan." natawa nalang si Dion dahil sa pansu-sulsol ng kaniyang kuya Nicho.

"By the way, kamusta ang wedding preparation niyo ni Natalia for your wedding?" paglilihis pa ni Vivian ng usapan.

"Everything is under control, now naghahanap nalang si Natalia ng susuoting gown niya and nilakad niya na din ang iba pang kulang for our wedding habang busy ako ay busy sa paghahanap ng simbahan at location ng reception." aniya. "Wala kasi kaming magagawa kung magkasama kami, maganda yung may nakatoka para maging maayos ang lahat at para makasal na kami sa lalong madaling panahon."

"I like it son, I like the teamwork." pamumuri pa ng mommy nito.

     "GOOD morning, sweetheart. Good morning, anak." pambungad niyang sabi saby halik nito sa pisngi ng kaniyang mag-ina. Naupo din ito upang sabayan ang kaniyang mag-ina mag-breakfast.

"Good morning, Dada." sagot naman ni Yorito.

"What do you want to eat, anak?" tanong naman ni Raquel.

"Egg tapos ano—rice, yun po gusto ko i-eat." wika pa ng batang si Yorito. Agad naman na inilagay ni Raquel ang pagkain na nais ng anak niya sa plato nito.

"Eat na." wika pa niya.

"Musta ang gising mo sweetheart?"

"Okay lang, maganda, lalo na't kayong dalawa pa ang unang nakita ko sa pagmulat ng aking mata upang salubungin ang panibagong araw ng pakikibaka sa mundong ginagalawan natin." sabay higop ng kape sa tasa nito.

"Wow naman grabe naman ang speech akala mo tatakbo bilang SK ng lugar natin." pabirong aniya ni Raquel.

"Maiba ako. Sweetheart, sorry kung matagal na m
Naudlot ang kasal na pinangako dahil sa naging sobrang busy ako. Limang taong lumipas simula nuong alukin kitang magpakasal sa akin na hindi ko natupad. Ngayon uulitin ko ulit." hindi naman makagalaw sa upuan niya si Raquel dahil sa hindi inaasahang speech ng kaniyang kasintahan. "Raquel Montuerto. Will you marry me?" nakaluhod na alok nito kahit pa wala siyang dalang singsing, kuwintas upang isuot sa babae kung sakaling pumayag ito.

"Sagutin mo na mommy si Dada." kinikilig na sambit ng bata na ngayon ay masayang kumakain habang pinapanuod ang kaniyang magulang.

"Yes." agad itong niyakap ni Gino na labis na ikinagulat ni Raquel.

"Thank you, sweetheart." wika ni Gino sabay kalas mula sa pagkakayakap nito kay Raquel.

"Ngayon natupad na din ang isa sa mga pinapangarap ko, salamat Gino. Salamat sa pagpapakilig mo sa akin ngayon. Mas ramdam ko ang pagpo-propose mo kesa nuong makalipas na limang taon." nakangiting turan pa ni Raquel. "Kumain na nga tayo." tiningnan naman nila si Yorito na abot tenga ang ngiti. "Happy ka, Yorito? Aba abot tenga ang ngiti ah."

"Hug tayo, ayiee." sabay takbong pumunta sa magulang niya upang magyakapan.

"Sweet mo talaga anak." - Gino

"Mana ako sa'yo, Dada."

"Tama na ang kadramahan nating tatlo, kumain na tayo malamig na yung mga hinain ko for breakfast." agad naman itong bumalik sa upuan upang kumain at para na din makapaglinis ng bahay.

"Sweetheart, salamat ulit." nakangiting wika ni Gino kay Raquel na ngayon ay naghuhugas ng mga pinggan.

"Ako ang dapat magpasalamat." sagot naman nito habang nasa paghuhugas parin ang tingin. Hindi niya inaasahang yayakapin siya ng fianceè niya behind her back na nagpangiti naman sa kaniya.

"Next year magpapakasal na tayo but now, unahin natin ang dream house at sa pag-aaral ni Yorito. Next month na pala ang pasok niya." wika pa nito habang nakayakap pa rin.

"Willing to wait ako, Sweetheart. Dapat muna nating pagplanuhan ang lahat para maging maganda ang kasal natin. Tsaka malaki na si Yorito kaya dapat din natin paglaanan ng pera para sa pag-aaral." nakangiting wika naman ni Raquel.

"Kuha kaya tayo ng katulong. Ayoko nakikita ang asawa ko na napapagod."

"No need, kaya ko naman 'to mag-isa." ani ni Raquel habang inaayos ang mga plato sa kaniya-kaniya nitong lagayan.

"Okay, but if need mo mag-hire ka or tulungan kita maghanap."

"Okay."

"Bye alis na ako sweetheart." wika nito sabay halik sa pisngi ng asawa at dumiretso ng lakad papunta sa garahe upang kunin ang kotse maagang makapasok sa trabaho.

"Yorito?" tawag nito sa kaniyang anak.

"Yes po, mommy?"

"Punta tayo sa Mall. Mamimili tayo ng gamit mo para sa pasukan."

"Mommy ayoko po muna mag-school." sabi ng bata.

"At bakit aber." nakapamewang na sabi ni Raquel sa anak. "Basta papasok sa school."

"Mommy, No. You do note, huwag mo na akong pigilan." tanging sabi ni Yorito.

"Aba. Okay, sayang bibili pa naman tayo ng Captain America na malaking toy tapos bag na Captain America kaso ayaw mo naman okay." turan ni Raquel at akmang aalis nang yakapin ito ni Yorito. "What?"

"Gusto ko na pala mag-school." nakangusong sabi nito.

"Sabi mo ayaw mo."

"Napanuod ko lang 'yun joke lang 'yun. Please mommy, ganda." pambobola pa ng bata. Napaka-cute talaga ng batang ito lalo na kapag nakabusangot ang mukha ang sarap pisilin ng pisngi.

"Tara na akala ko ayaw mo eh." agad naman itong sumunod sa mommy niya upang pumunta sa mall. Isang tricycle lang naman kasi ang layo ng mall sa subdivision nila.