Evelyn yorgunlukla sırasına geçti. Ders neyse ki Sihir Tarihiydi. Bu ders güzelce uyuyabilirdi. Öyle de yaptı , bütün ders uyudu.
Dersten çıkıp koridora girdiğinde bir anda omzuna atılan kolla irkildi.
"Günaaaydın!!"
Evely Isaac'in gülen yüzüne bakıp sırıttı. Bu hayatta onu güldüren nadir insanlardan biriydi Isaac.
Isaac onun dalgınlığını ve yorgunluğunu fark etti. Evelyn'ı omuzlarından tutup kendine çevirdi.
"Çok mu yorgunsun?"diye endişeyle sordu.
Evelyn sakince başını salladı.
"Güzel bir çikolata seni kendine getirir."
Eline bırakılan küçük çikolataya baktı ve gülümsedi .
"Teşekkürler. "
"Önemli değil."
"Yorgun görünüyorsun."dedi arkadan gelen ses.
Evelyn dönüp tanıdık sesin sahibine ,Tom'a, baktı.
"Yorgunluğunun sebebi çok sık dönüşmen olmalı, tabi bu sorunlardan sadece birisi . Sık dönüşmek tehlikeyi de arttırır."
Evelyn zaten bildiği şeylerin ona tekrar söylenmesiyle öfkelendi.
"Yani bir çözümün var mı? Yok. Bildiğim şeyleri bana söylemen hiçbir şeyi değiştirmeyecek."dedi sinirle.
Tam Isaac'in kolunu tutup arkasını döndü ki tekrar onun sesini duydu.
"Bir çözüm yolu var."
Evelyn ve Isaac duyduklarıyla donup kaldılar.
"Bunun senin gibi iksir de başarılı birinin bulamaması ne kötü."
Evelyn sözlerdeki dalganın ve aşağılamanın pekâlâ farkındaydı.
Yinede kendini tutamadı ve sordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ravenclaw Yılanı (Tom Riddle Fanfiction)
FanfictionTom koluna sarılı olan yılana baktı. Eliyle yılanın başını okşadı ve olabilecek en sevgi dolu gülümsemesini ona sundu. Bu hayatta ondan daha fazla güveneceği kimse yoktu. Isaac bile bu konuda ondan sonra geliyordu. Kendisine sırnaşan yılana bakıp...