Bryan's POV
Weeks had passed naging okay na rin naman kami ni Kristine.. Malimit ko silang kasama nung mga kaibigan niya.. Minsan inaasar ko padin siya.. Ang cute kasi pag naasar na siya.. Hahaha..
Ilang weeks na rin ang nakaraan simula nung magka ayos kaming dalawa ni Bryan.. Mabait naman kasi siya, kahit na minsan o kalimitan ee nang aasar pa rin talaga.. Minsan dun siya sa boys nasama, minsan samin..
"Tin.. May assignment ka na ba dun sa Filipino?" Tanong ko sakanya habang andito kami sa Canteen at nagre recess..
"Ahm.. Oo bakit?" sagot niya..haha makakopya nga. ako'y nitatamad gumawa ng assignment dun ee.. ang boring kase
"Pakopya.." sabi ko sakanya..^^
"Aba..! Wag masyadong makapal ha.. Bawas bawas.. Gumawa ka ng sa'yo.. Antamad tamad mo.." sagot niya sakin.. ang pikon niya talaga.. ahaha.. halata kasing inis na siya
"Please.. Sige na.. Lilibre kita mamayang lunch ng pagkain.." sana pumayag.. wala na talaga akong ibang makokopyahan ee. hahaha
"A.YO.KO"
"Psh.. Ok mukhang ayaw mo talaga ee.." haist..mukhang di ko talaga siya mapapapayag ee.. T.T
"Good.."
*Kriiiiiiiiiiing*
Salamat at awasan na rin.. Hay.. Ako'y uuwi na pero bago yun:))
"Huy!" nilapitan ko kasi siya eeh mukhang hindi niya alam na nasa likuran niya ko.
""Ayy kabayong lumilipad!" sabi niya.. hahahha.. halatang nagulat siya
"Asan na yung kabayong lumilipad? *sabay tingin sa langit* Bakit di ko nakita.. Andaya.. Sa'yo lang nagpakita.." ansaya niya talagang inisin.. bakit ba kasi ang pikon niya..
"Whatever! Wala ka talagang magawang matino ee..!" sabi niya sakin sabay lakad paalis..
"Oi..! Wag ka naman mang iwan! Pasabay ako pauwi.. Diba naglalakad ka lang din naman?"
"Oo.. Kaso, ayaw kitang kasabay.."
"Ganun? Hay.. Kawawa naman ako.. Wala na nga akong ibang makausap sa bahay bukod kay manang, wala pa din akong makakausap habang pauwi.." Nilungkutan ko pa yung ekspresyon ng mukha ko
Natawa siya bigla.. Hindi ko alam kung bakit..
"Oo na, sige na.. Sumabay ka na.. Kaltukan kita diyan ee.."
"Talaga? *tapos nagsmile pa ko ng bonggang bongga* Thankyou.. Sabi na ee, hindi mo matitiis ang gwapong katulad ko. "
"AHAHA.. Grabe ang saya mo.*sabi niya sarcasticaly sabay irap* Hmm.. Nga pala, matagal tagal na din tayong magka kilala pero hindi ko alam kung san ang bahay niyo..?"
"Bakit? Pupuntahan mo ko sa bahay?"sabi ko sakanya sabay ngisi..
"Nginingiti ngiti mo diyan? Pwedeng wag kang feeling? Nagtatanong lang ako, wala akong ibang meaning dun.." Pikon nanaman siya..
"Joke lang naman, pikon ka na agad.. Haha.. Uy may ice cream oh..! *sabay turo dun sa may mamang nagtitinda ng icecream..* Gusto mo bili tayo?"
"Libre mo ko?" sabi niya sabay smile.. By the way, iisa lang naman yung way ng mga bahay namin kaya until now kasama ko siya.. Alam ko ang bahay nila pero siya hindi alam ang sa amin..
"Aba.. Bakit ako..? Dapat nga ikaw ang nanlilibre sakin ee" sabi niya sakin.. Nasabi ko na ba sa inyong ako'y gastador na gwapong bata?
"At bakit naman ako?"
BINABASA MO ANG
Another Chance
Teen FictionIn every chance ba palaging may ANOTHER CHANCE? Is it always can be given? We can never tell if may another chance pa ba ang mga bagay na hindi natin nagawa.. For me, we must not be complacent na there's always another chance in every things that we...