The vampire hunk (the city of peace) (VOLTOOID)

Vallen en opstaan

We zijn nog geen seconde weg en James zet me weer neer. "Waar zijn we" vraag ik.

"Eh 200 meter van waar we net waren" zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt. "Wat waarom".

James wijst naar een bordje. 'Landmijnen 800m' staat erop. Landmijnen!

"Moeten we hier door heen," zeg ik angstig.

"Ja, allemaal achter mij aan in een lijn we gaan er voorzichtig door heen," zegt Brad. We gaan allemaal achter hem staan. "Iedereen gebruik je zintuigen om te plaatsen waar het veilig is," beveelt Brad ons.

We doen allemaal wat hij zegt en ik probeer te horen waar de landmijnen zitten. "Nu 2 stappen naar links en dan 3 naar voor, 2 naar links en 4 naar rechts en dan 20 stappen rechtdoor en we zijn er," zeg ik slim. De jongens halen hun schouders op en James grijnst trots. We doen precies mijn stappen.

"Ik moet echt even zitten," zucht Tom.

"NEE," schreeuw ik nog. Maar het is al te laat. Tom zit op een landmijn. Hij kijkt me aan en zijn mond spelt 'haal het'. Een grote explosie volgt en we krijgen allemaal een harde klap van de druk dus we vliegen meters weg.

Tom.... hij heeft het niet gehaald. Ik begin te huilen. En tegelijk doet mijn enkel erg zeer. Mijn oren doen zeer van het harde geluid en ik zie alles dubbel. Ik probeer mijn ogen open te houden en zie James nog opstaan hij heeft bloed op zijn shirt.

Ik kreun als ik mijn ogen open. Ik moet wennen aan het felle licht.

"Rustig lieverd, we hebben bewoners gevonden en ze hebben ons verzorgd," zegt James als ik zijn gezicht kan zien.

Ik probeer rechtop te zitten en James ondersteunt me. "Waar zijn we," zeg ik schor. "Nog midden in de woestijn maar Fahrin zei dat we naar het noorden moeten," antwoord James.

Nu ik de omgeving goed bekijk zie ik dat we in een soort tent zijn een huis van doeken en er liggen slaapzakken op de grond. Brad en Jacob zitten op een houten stoel me aan te kijken en Nicholas en Milan zitten naast James bij de bank waar ik op zit. Het is een oude bank met ook dekens erop. De jongens dragen allemaal Egyptische kleding en hebben hoofddoeken om voor de hitte. Ik zie dat ik zelf ook zulke kleding aan heb en mijn hoofd word rood. Heeft James me uitgekleed?

Alsof James mijn vraag wist antwoord hij "de eigenares heeft je omgekleed, eh ik dacht dat je dat misschien prettiger vond omdat het ook een vrouw eh is," stoffers hij terwijl hij vanbinnen ook rood word. Dat kan hij dus niet laten zien omdat hij een vampier is.

"Dankje, James" zeg ik met een glimlach.

Er komt een vrouw binnen met een klein jongetje.

"Hallo ik ben Fahrin en dit is Miguel hij is een beetje verlegen" zegt de vrouw vriendelijk als ze ook bij de bank gaat zitten.

Ze heeft een ook hoofddoek om en een jurk aan. Ze heeft grote bruine ogen en het zelfde geldt voor Miguel. Ik gok dat de vrouw rond de 30/40 is en haar zoon 10-12.

"Jullie moeten helaas nu vertrekken, mijn man heeft een hekel aan vreemden," zegt ze teleurgesteld.

Mijn enkel is gebroken dus ik heb nog maar een been om me op te steunen. Ik sta op met hulp van James.

"Heel erg bedankt voor uw hulp," zeg ik vriendelijk en ik schud haar hand.

Miguel overhandigt mij een wandelstok. Hij durft niks te zeggen maar ik zie dat hij het probeert. "Dankjewel Miguel" zeg ik zacht tegen hem en aai hem kort over zijn hoofd.

"Daar is het noorden, als je daar naar toe blijft lopen vind je misschien de city of light, wij weten ook niet of het echt bestaat" zegt Fahrin.

"En daar komen we snel achter" zeggen Nicholas en Milan tegelijk.