"Τι να φαωωω" "Δεν ξερωω κανε κατι μονος σου" "παιδια ηρεμια" ειναι καποιες απο τις φρασεις που με ξυπνησαν.Σηκωνομαι και τους κοιταω με ενα αγριεμενο βλεμα καθως αυτοι χαζογελανε. Καθομαι και αλειφω μια φετα με μερεντα. Δεν θα φαω πολυ γιατι εχει παει δωδεκα και πρεπει να παω θαλασσα.
(...)
"Ρε για πες τωρα τι εγινε χθες?"με ρωταει η ολγα με απορια καθως πηγαιναμε προς την θαλασσα.
"Εεεε ποτε χθες?"παιζω την ανηξερη χωρις να ξερω τον λογο αλλα εκεινη την στιγμη ηθελα να αποφυγω να της μιλησω για τα συναισθηματα μου.
"Στο βολλευ ρε ,τι σκεφτοσουνα?
"Τιποτα απλα αφαιρεθηκα"της λεω προσπαθωντας να αποφυγω τις λεπτομερειες.
"Εε ναι τι σκεφτοσουνα και αφαιρεθηκες?"
"Αυτον"της λεω αποτομα για να καταλαβει οτι δεν θελω να το συζητησω, αλλα αυτη τιποτα συνεχιζει.
"Τελικα δεν εχω καταλαβει σου αρεσει ή οχι?"με ρωταει τελειως μπερδεμενη.
Αφου δεν εχω καμια επιλογη εκτος απο το να της απαντησω , της λεω διστακτικα πως νομιζω οτι μου αρεσει.
Αυτη σοκαριζεται εντελως βρισκοντας με απροετοιμαστη. Με κοιταει με ενα λαμπερο χαμογελο γεματο ελπιδες και μου περναει ενα κυμα θετικης αυρας. Αν και δεν ειχα την διαθεση να της χαμογελασω, με την αντιδραση της αρχισα ασυναισθητα να γελαω χωρις να μπορω να το ελεγξω. Αλλα δεν με νοιαζει απολυτως καθολου γιατι ειμαι μονη μου με την Ολγα και κανεις δεν μπορει να με δει.
(...)
Η θαλασσα ηταν λαδι και καθως κολυμπουσαμε η Ολγα μου ανελυε οτι μπορει κανεις να φανταστει.
Καθως γυρναω τροχοσπιτο μια υπεροχη μυρωδια ερχεται προς το μερος μου και την ακουλουθω χωρις καν να το καταλαβω. Δυστυχως δεν ηταν απο εμας αλλα απο τους απεναντι που εκαναν μουσακα. Εμεις θα φαμε ρυζι με κοτοπουλο.
Καθως ολοκληρωσαμε το γευμα μας παω να ξαπλωσω στην αιωρα γιατι ειμαι αληθεια πτωμα.
(...)
Ξαφνικα βρισκομαι στο διπλα καμπινγκ χωρις να εχω καταλαβει το πως και ολα ειναι τελειως φυσιολογικα. Τα παιδια απο εκει μας βλεπουν και αρχιζουν και τρεχουν προς το μερος μας χαιρετοντας μας. Ο Δημητρης ερχεται απο πισω τους και τον κοιταω τελειως αδιακριτα αλλα για καποιον περιεργο λογο δεν με ενοιαζε. Το βλεμμα του συνανταει το δικο μου.
"Θελω να σου μιλησω για κατι... μπορεις να ερθεις μαζι μου για λιγο?"μου λεει με ενα διστακτικο υφος και ενα χαμογελο κρυβεται απο πισω.
"Ναι φυσικα"του απανταω και του δινω το καλυτερο χαμογελο που μπορουσα.
Ερχεται προς το μερος μου σιγα σιγα και τον ακουλουθω. Με κατευθυνει σε ενα πιο απομωνομενο μερος που τα παιδια δεν θα μπορουσαν να μας δουν ή να μας ακουσουν.
BINABASA MO ANG
The Wave
Short Story"Δημητρη θαρρος ή αληθεια" ρωταει η μαρια καθως πινει λιγο απτο ποτο της. "Αληθεια..." "Ειναι αληθεια οτι...." Κατευθειαν ολοι γυρναν και τον κοιταν επιμονα περιμενοντας μια απαντηση.Δεν βγαζει λεξη.Εχει παθει ΣΟΚ.
