Yol'a Düş- Tutuşur dizelerim
//
Bugün çok kötüydü berceste.
Üvey annem olacak kadın yine yaptı yapacağını, ve babam her zaman ki gibi ona inandı.
Babamı suçlayamıyorum. Kimse böyle bir kızı olsun istemezdi,onu anlıyorum. Bir anım bir anımı tutmuyor. Bazen atak geçiriyorum elimde değil yemin ederim. Bunu isteyerek yapmıyorum.
Bazen babamın bana acıyarak baktığını görüyorum. En çok o zaman canım yanıyor. Babamın arkadaşları hep bana veremliymişim gibi davranıyor. Çocukları bile benle konuşmuyor Berceste. Oysa bu bulaşıcı bir hastalık değil. Böyle olunca bu hastalıklı bedenimden bir kez daha nefret ediyorum.
Üvey annem beni yurda vermek istiyor.
Bunun içinde sürekli yalan söylüyor Berceste.
Yemin ederim ona bir şey yapmıyorum. Okuldan sonra kalan vakitlerde hep odamdayım. Ya da annemin yanında,mezarlıkta. Gözüne gözükmüyorum gerçekten.
Ama o babama hep onunla kavga ettiğimi ilaçlarımı almadığımı söylüyor. Ve babam her zaman olduğu gibi ona inanıyor.
Babamın hâlâ yurda vermemesinin sebebi de annemden kalan son hatıra oluşum.
Hiç arkadaşım yok. Yalnızlık Berceste bazen çok zor olabiliyor.
Anlıyor musun?
Beni babam bile sevmiyor.
Ben de sevmiyorum kendimi.
Ama sen varsın,
Tutunabileceğim tek dalım sensin anlıyorsun değil mi adam?
S,00.37
