სახლის წინ მანქანა ჩერდება.. თეჰიონი დგას თავის პატარა მაგრამ მდიდრულ ბინის მინასთან. და შეჰყურებს ახალ მოსულს.. გული ისევ ზიზღით ევსება "ადამიანის" დანახვისას. კიდევ ერთი არსება მიემატა მის სამეზობლოს. თავი გააქნია და ფანჯარას მოშორდა.
ახალგაზრდა სიმპატიური, მაგრამ ბავშური ნაკვთებით პიროვნება რომელიც თეჰიონის მეზობლად გადმოვიდა და ამ წამინდან იწყება ყველაფერი ახალიი.. რაც არც ერთმა არ იცის... ყველაფერი ამ წამიდან შეიცვლება მათ ცხოვრებასა და გულებში...
ბაჭიის ღიმილი.. შავი გრძელი ტალღოვანი დალალები მზეზე რომ უელავდა... შავიი სულში ჩამწვდომი თვალები და სასწაულად დაკუნთული ნავარჯიშები სხეული..
ჯონგქუქი, კიდევ ერთი ანგელოზი რომელიც ღმერთმა ამ სამყაროს მოავლინა. ნამდვილი მამაკაცი თუმცა მასში რაღაც ბავშვური გამოსჭვივოდა, სახე ბედნიერებისგან გაბადვროდა უხაროდა არსებობა.. სიცოცხლეე..
თეჰიონისგან სრულიად განსხვავებული პიროვნება. უყვარდა ურთიერთობები. მუდამ ბედნიერება ისახებოდა მის სახეზე. ვერასდროს დაინახავდით დამწუხრებულსა და მოღუშულს.
თბილ გარემოში იზრდებოდა მუდამ მშობლების გარემოცვაში. ახლა კი უკვე ჩამოყალიბებული პიროვნებაა და
საკუთარ, ახალ ცხოვრებას იწყებს.
არა მდიდრული თუმცა საკმარისი ახალგაზრად ბიჭისთვის სრულიად საკმარისი იყოო ბინა. ყოველ შწმთხვევაში ჯონგქუქი კმაყოფილი დარჩა მშვენივრად მოეწყო.. ახლა იჯდა მისაღებში და უაზროდ შესცქეროდა ოთახის კედლებს. ხან ერთ მხარეს გაიხედავდა ხან მეორე მხარეს. მოწყენილობისგან აღარ იცოდა რა ექნა. უეცრად თავში შესანიშნავი იდეა მოუვიდა. გადაწყვიტა მისი კედლის მეზობელი გაეცნო რადგან არავის იცნობდა ამ უბანში. ფეხზე წამოხტა და ხელი ორცხობილებს დაავლო. გარეთ გამოვარდა და გვერდით მდებარე თეთრ კართან დადგა. თმა გაისწორა და კარზე დააკაკუნა.. ერთხელ.. ორჯერ... სამჯერ.. და.
გაიღო კარი... ღიმილით და გაბადრული სახით, შეეგება წინ მდგომს.. კარი ფართოდ გაიღო და მათი თვალები ერთმანეთს შეხვდა.. თითქოსდა დაკარგულმა ნაწილებმა ერთმანეთი იპოვეს. ერთმანეთის მწველ მზერაში ჩაიძირნენ და უკვალოდ დაიკარგნენ.
ქერა შესცქეროდა და თვალებს არ უჯერებდა როგორ მოხდა.ეს ხომ შეუძლებელია. მსგავსი რამ არასდროე დამართნია. მისი გული და სხეული ზიზღს კიარ არამედ სასიამოვნო, ჟრუანტელს მოეცვა.
შავთმიანიც იდგა უყურებდა ამ სრულყოფილებას და ღიმილს ვეერ იშორებდა სახიდან...
ცოტახანში, თვალები დაახამხამა თავი უხერხულად გააქნია და ხელი გაიშვირა წინ..თეჰიონიც მოეგო გონს და ამრეზით დახედა მის ხელს მართალია არანაირი ზიზღი არ გაჩენია მის მიმართ მაგრამ ვერ იზამდა ამასს ვერ გაბედავდა.. ისევ ეშინოდა... ვერ შეეხებოდა ამ უცნობს რომელმაც დაატყვევა და საგონებელში ჩააგდო პირველივე შეხვედრისასს..
"გამარჯობა.. მე ჯონგქუქი ვარ" ისევ ღიმილი ისევ მისი დამატყვევებელი იარაღი...
__________________________________
მადლობა ვინც კითხულობთ.. 💜
[🥕]
