Twenty Five

390 5 3
                                    

Trina POV

Nakalabas na ako ng ospital kani kanina lang. Heto ako ngayon sa mansion, nakaupo sa kama sa aking kwarto at iniisip ko pa rin kahapon ang nangyari sa letter thingy na yun. I feel na si Anna ang may gawa nun. Paano Ang nakasulat soon lang at may marka pa ng kissmark sa dulo.

"Anak kain na tayo" sabi ni mommy na kumatok sa aking pintuan. Parang kanta na kung ako na lang sana na, heto ka na naman kumakatok sa aking pintuan, muling naghahanap ng makakausap sherkeleng! Pagkababa ko sa dinner room nagkasalubong ang mata namin ni Lola at inirapan nya ako haysss..

"Kain na tayo" sabi nila. Tanging kubyertos lang ang tumutunog sa dinner room per binasag ito ng impaktitang tita ko

"Right Trina I never thought na may allergy ka pala sa beef" sabi niya

"Mom the real question is, is she have an allergy really?" Tanong ni Loisa "malay mo she's just acting again" dugtong nya at natatawa. Tiningnan ko naman sya at tinaasan ng kilay

"You know what" sabi ko at tumigil sa pagkain at tiningnan silang tatlo "I don't care if both of you are not believing me. I don't need your damn comment to my situation right now. I just want to say also will you please, stop saying nonsense in front of food, nakakawalang gana. I'm full already" sabi ko at tumayo na akma na sanang aalis ng magsalita si Lola

"Looks like your going back to old you" sabi niya at nagkatinginan kami. Nagsmirk naman ako sa kanya

"So what? Yes your right my dearest Lola, my memories are getting back so you better prepare yourself coz you won't like it" sabi ko at umalis sa harapan nila. Natulala naman si Lola paano ba naman I called her dearest lola. Alam nya kasi kapag inaasar ko sya yan ang tawag ko sa kanya. Asar ka ha! Pagkaakyat ko sa room ko pumunta lang ako ng veranda at tiningnan ang paligid. Tama pa ba tong ginagawa ko? Should I reveal the truths? Hayss ang hirap. Napagawi ang mata ko sa babae na naglalakad na nakatalikod. Malayo na sya pero bigla syang humarap at nagsmirk. Did she smirk? At sa akin pa talaga? Wait she looks familiar. Saan ko nga ba sya nakita? Oh right! Sya yung babae sa mall ang nakabangga ko. What she's name again? Gani? Gary? Granny? Grinny? Right Ginny! She's Ginny pero what she's doing here and why would she smiled at me? The last time I remember galit sya pero does she remember me?

"Ahh bo yah?" Sabi ko at tumalikod pero ang ulo ko don pa rin sa labas pagkaharap ko anjan si marky "ayy pusang galaa!!" Sigaw ko "marky naman! Your scared the hell out of me!!"

"Ano ang tinitingnan mo Jan?" Seryosong sabi niya sa akin

"Wala. I think I saw someone whose familiar to me" sabi ko sa kanya "by the way what are you doing here?" I ask to him

"I just bring you food. I've got this feeling na gugutumin ka mamaya"

"Thanks Marky" sabi ko at ngumiti

"I'm doing this just for her sake not for you" Sabi niya sa akin. Masakit man pero kailangan Kong tanggapin besides this is all my fault. I don't have the right to blame other people in this.

"I understand but I hope someday you can forgive me for hiding this to you" Sabi at ngumiti ng malungkot

"Just pretend and don't get caught. I will still help you, and besides this is for the both of you" Sabi niya at nagpaalam na rin na aalis na. Napabuntong hininga naman ako. Should I reveal the truth now? Marami ng nahihirapan dahil sa akin, pati ako nahihirapan na rin ako. Tumingala ako sa kisame. Tulungan nyo po sana ako, gabayan nyo po ako kung ano po ang dapat kong gawin. Hindi ko na po talaga alam eh. Napabuntong hininga na lang ako at timing ang pagkain na dala ni Marky. Soon if my evidence are already enough. I will reveal the truth but for now I need to investigate more.





~to be continued

Short update only. Ayaw to Naman pahintayin Ang mga readers ko ee ^______^
Babawi po ako sa susunod na UD

IWR: Who Am I? (Completed)Where stories live. Discover now