Bazen kendi kendime düşünürdüm;tüm gün odadan çıkmayıp bebeklerimle oynamak ne hoş olurdu diye.Şimdi ben odada tıkılıp kalmak istemiyorum daha çok bir yer gezmek daha çok toprak kokusunu çekmek istiyordum.Şimdi de istediğim gibi..Benim sonum galiba rutubetli ve temiz olmayan bir odada sonlacaktı.Bir yere gitmek niyetinde değilim.Bir ormanda çırılçıplak dolaşsam mutlu olurdum yine ama kapalı 4 duvar arasında asla.Gayet sağlıklı ve iyiyim gecelerin altında uyuyarak..Adamın teki karşımda durmuş tutuksuz yargılanıp rehabilitasyon merkezinde tedavi olacağıma hüküm verdi.
Polis merkezinde ifade alınıp gideceğimi sanmıştım.Gerçekler bazen acı verici olur.Beni tuttukları gibi nezarethaneye attılar.Birkaç gün sonrada buraya getirdiler.Bu olayı duymayan kalmamıştı okulum,yaşadığım mahalle ve daha niceleri.. Aşırı korkuyorum.O kadar korkuyordum ki konuşmaya yeltenemedim.Mahkeme bitti.Herkes dağıldı ve ben rehabilitasyon merkezine gitmek üzere eve getirildim.Alabildiğim kadar kitap ve kıyafet aldım.Ne zaman taburcu olacağım belli değildi.
Tüm eşyalarımla dolu iki küçük valizi görevlilere verip diğer tüm eşyalarımı çöpe attım.Çıktığım kimseyi affetmeyecek ve tek başıma gidecektim.Yaşantım boyunca biriktirdiğim cüzi miktarda paraları da Jungkook'a emanet ettim.Jungkook benimle konuşan tek kişi şu an.Tanıdığım her kişi Jimin ve Hwa Young da dahil bana canavar gözüyle baktılar.Hayatımda önem verdiğim kişiler bana sırt döndüler.Gönülleri istedikleri gibi gidiyorum işte.Hasta olmadığım halde tedavi olamya gidiyorum.
******
İlk gün ve ilk adım daima önemlidir dediklerini duydum.Bunu nerede uygulayacağımi tam olarak bilmesemde burası değil gibime geliyor.Valizlerim elimde hücremin ortasında boş boş dikelirken fazlasıyla düşündüm.İyi de buranın hapishaneden aşağı kalır yoktu.Ben hapishanede de kalabilirdim sorun değildi.
Valizleri yatağa koyup açtım ve içindekileri köşeleri yontulmuş küçük dolaba yerleştirdim.Yeni evimi betimlemek gerekirse şöyle diyebilirim;Kare şeklinde ve her şey dikdörtgen prizmadan oluşuyor.Ufak deyinmem gereken nokta tüm bu dikdörtgenlerin köşeleri yontulmuştu hatta duvarların köşeleri bile kase içi gibiydi.Bir dolap,bir komadin,bir yatak,bir banyo,ben kendime zarar vermeyeyim diye her eşya kırılmaz ve bıçak/jilet girmesi yasak..Bunlar delirmeme neden olabilirdi.Kurallar basit ama katıydı.Dışarı çıkmak yok,ilaçlar aksatılmayacak,fazla yaramazlık ve gürültü yok..Kurallar çiğnenirse yaptığın şeye göre cezası saatlerce sandalyeye bağlanıp uyumaya izin yoktu.Fazla canice..insanlar topluma kazandırılmak yerine daha çok delirmelerine neden olunuyor.Bu durumda yapmam gereken tek şey denilen şeylere uyulup aktivitelere katılmak olucak.Ne kadar iyi tepki o kadar hızlı dışarı çıkmak demektir.
Akşam yemeğine kadar kitap okuyup yemek yedikten sonra da uyurdum.Basit iş..yapabilirim.Tüm hayatıma yeniden kurabilirim..
___________
Kitabın gidiş yönünü değiştirmeye karae verdim.Bu sayede bölüm uzamayacak ve sıkmayacak.Fikir ve düşüncelerinizi yorumlarda bekliyorum sevgili okurlarım♡
