Lonely at Nights [Shizaya]

-5

Önceki akşamdan biraz daha erken çalınmıştı muhbirin kapısı.

"Aklın başına gelir de gelmekten vazgeçersin sanıyordum." Izaya kapı pervazına yaslanıp sarışına geçmesi için yol verirken içinden geçeni olduğu gibi dışarı aktardı.

"Bir anlaşma yaptığımızı sanıyordum." Shizuo elindeki poşeti Izaya'nın kucağına fırlatıp geçen gece işgal ettiği rahat koltuğu aramaya koyuldu.

"Ciddiye almamıştım, fazla sarhoş gibiydin."

"Sarhoş değildim." Shizuo koltuğa yığılmadan önce mırıldandı.

"Her zamanki aptal halindi o zaman." Sarışının duyamayacağı bir şekilde kendi kendine fısıldadıktan sonra muhbir merakla poşetin içine baktığında sallanıp duran poşet yüzünden kapağı açılmış ve poşetin içine dağılmış bir sürü kızarmış kalamar buldu. Eh, diye geçirdi içinden, idare edebilir. Söz konusu Shizuo olduğundan dolayı beklentisi yüksek değildi zaten.

"Bugün gözlük takmamışsın."

"Her akşam gözlük takmıyorum."

"Ama sana yakışmıştı."

"Biliyorum, Shizu-chan. Yakışmıştı çünkü yüz tipim için özel olarak yapıldı." Izaya kalamaları iki kaseye bölüştürüp daha dolu olanı Shizuo'ya uzattı.

"Belli." Shizuo kalamarlardan bir tanesini ağzına attı. "Yüzünü daha az sinir bozucu göstermiş."

"Shizu-chan." Izaya kalamar kasesini kucağına koyup Shizuo'nun karşısına oturdu ve telefonunu eline alıp kurcalamaya başladı. "Eğer kapı dışarı edilmek istemiyorsan şansını fazla zorlama."

"Peki, peki." Shizuo bir süre sadece telefonuyla uğraşan Izaya'yı izlese de ilerleyen vakitlerde kendini tutamayıp gülmeye başladı.

"Komik olan ne?" Izaya kaşlarını çatarak başını telefondan kaldırdığında Shizuo sonunda oda arkadaşının dikkatini üzerinde toplayabildiği için memnundu.

"Acaba başka değişik eşyaların var mı diye düşünüyordum. Peluş devasa bir ayıcık mesela."

"Kapı." Dedi Izaya.

Shizuo o gece başka hiçbir şey demeden, yalnızca arada kendi kendine gülerek uslu uslu oturdu.