Lonely at Nights [Shizaya]

-1

"Oh." Izaya kapıdan çekildi. "Küsüp gelmezsin sanıyordum."

"Küsmek mi? Beni iyice çocuk olarak görmeye başlıyorsun." Shizuo homurdanarak içeri girdi.

"Bir çocuğun damak zevkine sahipsin." Izaya kapıyı arkasından kapatıp koltuğa doğru ilerleyen Shizuo'yu takip ederken söylendi. "Düşünce yapının geri kalanı da bundan nasibini almışsa şaşırmam."

"Söylesene," Shizuo koltuğa yayılıp iki gündür özlediği rahatlığa kavuşmanın sevinciyle gözlerini kapattı. "Nerelerdeydin?"

"Seni ilgilendirir mi?" Izaya sarışına tepeden bakıp üst dudağının kenarını havaya kaldırdı. Karşısındaki çakma sarışın sanki günlerdir uyumamış gibi fazlasıyla yorgun görünüyordu, Izaya bunu fark edecek kadar onunla muhattap olduğunu inkâr etmeyecekti.

"Izaya." Shizuo gözlerini açıp tepesinde dikilmiş bir halde kendisini inceleyen muhbire baktı ve baştan aşağı siyahlara bürünmüş olan genç adamı bileğinden yakalayıp kucağına çekti. Izaya'nın gözlerindeki morluklara bakılırsa o da geçen günlerde pek uyumamıştı. "Çok yalnızdım."

"Bu senin problemin, bana bakıcınmışım gibi davranmayı kes." Sarışının tutuşundan kurtulamayacağını bilen muhbir sadece bakışlarıyla ona olan öfkesini belli etmeye çalıştı. "Hem bu kadar yalnızsın iş arkadaşlarından birisinin yanına gitsene."

"Onları rahatsız etmek istemiyorum." Shizuo tek nefeste itiraf ettiğinde Izaya'nın öfkesi daha da artmıştı.

"Geceleri evine gelmek için adeta yalvardığın birisine onun düşüncelerini ve isteklerini önemsemediğini ima etmek senin için iyi sonlanmayabilir, Shizu-chan."

"Demek istediğim bu değildi."

"Demek istediğin buydu. Bak, her ne kadar senin gibi bir canavara evimi açıp benden beklenmeyecek bir misafirperverlik sergilemiş olsam da sen bana karşı olan nefret duvarlarını asla aşamıyorsun ve bana fiziksel bir hasar vermeye çalışamadığın için kudurup zihinsel bir hasar vermeye çalışıyorsun fakat sana şunu söyleyeyim Shizu-chan: Umurumda değil." Izaya kıpırdandı. "Ve beni bırak, senin gibi bir canavarla aynı odada olmak yeterince kötü değilmiş gibi bir de-"

O sırada Shizuo eğilip geveze muhbiri dudakları ile susturdu, kısmen işe yaramıştı.

"Ne?" Izaya dudakları ayrılır ayrılmaz şaşkın bir şekilde sorunca Shizuo kollarını çekti ve Izaya'yı serbest bıraktı, fakat bu sefer muhbir gitmeye çalışmadı.

"Bana azıcık da olsa güvenebilir misin?"

"Neden?"

"Lütfen soru sorma." Shizuo gözlerini kaçırıp mutfağa gitmek için ayaklanırken şaşkın muhbir sarışının omuzlarını izledi.