Nasılsınız gençler? :) Umarım iyisinizdir.Yeni bölüm geçikti biliyorum.Ama anlayın beni,okul,dersler,ödevler insanı zor durumda bırakıyor.Neyse konumuz o değil. Yb uzun ona göre :) Keyifli okumalar :) Yorum yazmayı unutmayın!
Derin düşüncelere daldığımı gören annem beklediğim cevabı vermişti.
“Bizim şehrimize bir günlük gelecekmiş.Gelmişken sizi görmek istedi.”dedi ciddi ifadesiyle.
“Sizi görmek istedi.”
Duyduğum en saçma üç sözü aklımda analiz ediyordum.
Babam olan insan,ben,Açelya ve bizi görmek istediği aklımda bir türlü yerini alamıyordu.
“Ve sen kabul ettin?...”diye söylendim.
Annem kafasıyla onayladı “O sizin babanız.”dedi duygusuz bir şekilde.
Annemin her verdiği cevap karşısında,içimdeki volkan uyanmaya başlamıştı.Çenemin kasıldığını hissediyordum.
“Anne unuttun mu sen?!”diye sordum sesli bir şekilde.
Annemin bana cevap verme fırsatı vermeyerek devam ettim.
“Unuttun mu bizim yaşadığımızı?Bizi bırakıp gittiğini?Hiç bizi merak etmeyen,bize bir kuruş dahi para atmayan babam ne zamandan beri baba sayılıyor?!”sesim mutfakta yankılanıyordu.
Kalbim göğüs kafesime darbeler getirecek kadar hızlı atarken Açelya mutfağa girmişti.Onu umursamayarak annemden cevap beklemeye başladım.
Yüzünde pişmanlık,çaresizlik hakim olurken mutfaktan çıkacakken Açelya’nın sesi benim çıkmama izin vermedi.
“Abla o bizim babamız.”dedi Açelya yavaşça.
Herkes inadıma aynı sözü vurguluyordu.Nefesim hızlanmıştı.
Bu evde olanları sadece ben hatırlıyorum gibi hissediyordum.
Olanlardan sadece ben memnun değildim sanki.
Kendime hakim olmaya ne kadar çalışsam da,bu sefer gerçekten nafileydi.
“Sen sus tamam mı?”dedim Açelya’ya bakarak.
Mutfaktan çıkacakken Açelya konuştu. “Susmayacağım.”dedi yavaşça.
“Ne?”diyerek Açelya’ya geri döndüm. “Ben babamı seviyorum.”dedi Açelya sessizce.
Yumruğumu sıktım.Şu anki sinirim beni aşıyordu.Kalbime bir şey saplanmıştı sanki.
“Salak mısın!”diye bağırdım .
Ve devam ettim “O seni sevmiyor!Sevse bizi bırakmazdı!Bizi senin yüzünden bıraktı zaten!Çünkü sen hastasın!O senden utandı!Senle uğraşmak istemedi!Ve-“
“Yeter artık Alev!”annemin bağırışı laflarımı yarıda bırakmıştı.
Hızlı nefes alıp verirken anneme baktım.
Ayakta duruyordu.
“Biz zaten çok acı çektik!Kalbimiz çok kırıldı!Bir de sen mi kıracaksın hepimizin kalbini dilinle!?”diye bağırdı.
Anneme hala bakmaya devam ediyorken koridordan gelen hıçkırık seslerini duydum.Açelya mutfaktan çıkmıştı.
“Ama gerçek değil mi!Sadece biz büyüyünce artık altımızı değiştirmeye gerek kalmadığında,biz hazır bir insan olduğumuzda mı hatırladı bizi?!”hala bağırıyordum.Birden bire bu adama ‘dünya nın en iyi babası’ rolünü vermeleri ağrıma gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Gidin Ya
Mystery / ThrillerÖncelikle size diyeceğim şey: hayat,filmlerdeki ve dizilerdeki gibi mükemmel değildir,içinde mutluluktan daha çok acı barındırır.Ve mutluluk,hayatta çok az yer kaplar,hayatta gerçekten mutlu olabileceğimiz şeyler çoktur fakat,yanında duran acılar bu...
