"Sunflower"

Kapitulli 5

"Hejj, une, une jam Esma, si jeni, ngushellime, une ,une isha aty..."

"E di se kush je", me nderpreu Eriko,-" Ti je ajo vajza qe po shkonte per te marre rreze tek liqeni dhe aty papritur, uaaa, pe nje grua qe mbytet dhe fillove te qaje si nje femije i vogel qe shikon nje perbindes ose nje gjarper qe i nderpret rrugen ,e nuk more mundimin te shpetoje nje jete, mund te mbyteshe dhe ti prandaj, nuk tu be vone per dike qe therriste me gjithe shpirt per ndihme, papritmas tu fik dhe telefoni sepse gjate rruges bere shume foto apo jo, do t'i hidhje ne instagramera qe te merrej vesh se ku ishe hee apo jo...Ti je nje nga te gjitha ato vajzat ne kerkim te nje jete me te mire, ne kerkim te aventurave te bukura dhe parase... Gezohem qe te njoh Esma apo kushdo qofsh, une jam Eriko tashme nje jetim dhe nje pabuks qe jeton ne rrenoja ."

Nderkohe qe ai flise ma coptoi zemren, me thelloi me tej ate plage te zeze qe gjendej brenda meje dhe nisa te qaja me te madhe,"-Shiko, me vjen vertet, vertet keq, e di qe mundesha te beja dicka, e di e pranoj jam me te vertete une fajtorja, por nuk ke pse ben keshtu, nuk ke pse sillesh keshtu, nuk e hodha une mamin tend ne liqen ishte ai burri ai duhej te ishte, ai po me shikonte, ai ...."

"-Pra tani dikush tjeter gjendej aty dhe vrau zonjen Flora, na qenkesh dashnori i vet sic thote e gjithe mehalla, shiko vajze, nuk e di se cfare kerkon te thuash ti me keto fjale por vertet jemi te varfer por ajo cfare ne kemi eshte nderi, jo ti dhe askush tjeter nuk mundet te luaje me nderin tone, ASKUSH DEGJOVE!!!"

Prinderit e mi nuk ishin ne dhome por kur degjuan te bertituren u futen brenda dhe me moren.

"-Nuk eshte ashtu si mendon ti, te betohem, nuk kisha ate qellim, une nuk jam e tille, me falni me falniii, JU LUTEM, do ta gjej ,do ta gjej vrasesin e mamase tuaj ju premtoj!"

-"Eja te ikim", tha babi,-" Mos e ver re, thjesht eshte i zemeruar, dhimbja eshte e madhe shume e madhe...vertet."

Rruges per ne shtepi situata u qetesua paksa, qielli sikur buzeqeshte, arrita te shoh pozitiven edhe pas asaj dite te tmerrshme me nota elegjiake, natyra po me paralajmeronte...

Kishte dite te bukura, ajo po me paralajmeronte per kete.

Zogjte kishin krijuar nje turme bashke dhe ciceronin ne majen e nje peme me kokrra thane.

Babi vendosi pak muzike dhe asaj pamjeje ju shtua me teper magjia.

Ne mendje kisha Erikon, syte e tij i ngjanin shume gjelberimit te gjethve dhe shkelqimit te qiellit, ne syte e tij kishte urrejtje, gjak, mister, frike, pyetje shume pyetje dhe mijra akuza per mua.

I premtova vetes dhe atyre dicka, do ta zgjidhja kete, do te zgjidhja pikepyetjet e syve te tij edhe sikur te me ndodhte ndonje gje mua, ishte faji im, une qeshe aty.

Policia kishte zbuluar identitetin e burrit por misteri sapo kishte filluar, burri kishte vdekur para 5 vitesh nga nje aksdent me makine bashke me gruan e vet dhe djalin.

Ajo vrime e zeze qe ishte shtuar ne jeten time dhe me gerryente cdo dite si acid tashme po zgjerohej e po me merrte bashke me pikepyetjet brenda saj. Dicka e madhe po ndodhte, shpirtrat, fantazmat apo gjithcka tjeter e trilluar nuk kishte se si te ekzistonte.Aty kishte dicka, dicka me shume dhe me te mistershme se sa vdekja. Nuk kishte histori tradhtie bashkshortore, dashuri te jashteligjshme apo dicka tjeter ne trajten e molles se ndaluar,aty kishte boshllek, erresire qe mu servir perpara me gjakftohtesi ne nje pjate te florinjte dhe pikerisht aty do te niste gjithcka.