MED CEZİR Vazgeçilmez Olan

1.BÖLÜM: SU YAŞAMALI

Instagram:  nilgunkrcr12
Twitter:  Nilayes1905

Keyifli okumalar. Sonda yazdıklarımı okumayı unutmayın:)

***

Çıplak ayaklarıma batan çakıl taşlarını hissedebiliyor, aşina olduğum dalga sesleriyle sarhoş oluyordum. Aşina olmama rağmen beni çekmeye devam eden denize yürüme devam ettim. Gece olmuştu. Gökyüzünde parlayan tek tük yıldız bulutlara hapis olmuştu. Parlak dolunay ise bulutlar yüzünden ihtişamını mütevaziliğe değişmişti. Hava rüzgarlıydı. Yağmur mu yağacak? Umrumda değildi. Beni çekmeye devam eden denize ilerledim. Sonuna kadar...

Ayak bileklerim suya gömüldüğünde özgürleşmiştim. Bir süre kendi kendime ayağımla su sıçratıp, deli gibi hareketler yapsamda içimdeki anlam vermediğim hissi atamamıştım.

Nefes aldım ve devam ettim. Dalgalar hızlanıp beni geri göndermek istesede vazgeçmedim; denizde daha da ilerleyip, yüzdüm.

Yüzmek benim için bir tutkuydu.  Belkide hayatımda yaptığım en iyi şey yüzmekti. Yavaş yavaş ilerlemeye devam ettim

Su ılıktı, asiydi, huzurdu.

Su bendim, su vazgeçilmez olandı. İşte bu yüzden adım; Su.

Omzumdan geriye baktığımda fazlasıyla açılmış olduğumu fark ettim. Belki içimdekiler bu şekilde sönerdi. Kendimi kendimle tedavi ediyorum. Müthiiiiş.

Yorulduğumu hissettiğimde dinlenmeye karar verdim. Kendimi suyun üzerine bıraktığımda küçük bir kayık gibi süzülüyordum. O sırada aniden bileğime inen kırapmla suya çekildiğimi hissettim. Beynim içten içe her şeyin biraz sonra düzeleceğini söylesede suyun yaptığı basınç inanılmaz bir hal almıştı. Sanki bataklığa saplanmıştım ve birisi beni tutup çekiyordu.

Bir süre sonra ciğerlerim oksijen yetersizliğinden alarm çalarken bilincimi kaybettiğimi hissediyordum. O anlarda aklıma gelen kişi bu halde olmamın tek sebebiydi.

Su denizdi

Denizde su

Su Deniz'e yenildi...Su yok oldu... Su bitti.

Şimdi Nasıl yaşayacaksın Deniz?

Sussuz Deniz Kuraklaşır.

Sende yok olucaksın Deniz.

Su ölücek. Sen her şeye rağmen yaşayabilecek misin?

Huzurluydum çünkü denizde son nefesimi veriyordum.

Şerefli bir ölüm!

Elveda, yüreğimdeki acılar...Elveda, hayat...Elveda, evren ve kötü günler Deniz!

***

Hunharca ciğerlerime dolan oksijenle öksürmeye başlamıştım. Aynı anda tekrar doğdumu hissederken ölmüş gibiydim. Berbat bir duygu karışımıydı. İtiraf ediyorum, galiba...yaşamayı seviyorum. Herkese ve her şeye rağmen.

Yüzüme düşen saçlar kulağımın arkasına sıkıştırıldığında sırt üstü geri döndüm.

Bir çift telaşlı göz gördüğümde birisi için kaygılanmanın ne güzel olsuğunu düşündüm. Özellikle o kişi ben isem. Bencildim. Sonuna kadar...

"Heey! İyi misin? "

Elinin biriyle yanağıma vurmaya başladığında tekrar konuşuyordu.

"Cidden çok boş bakııyorsun. Kendine gel artık! Ürkütüyorsun beni"