Chapter 32: Her Nearer Goodbye

363 11 0
                                    

Dahan-dahan akong bumaba sa hagdan habang iniisip ang alaalang iyon.

'Si Ced nga ba iyon? '

Biglang akong napatalon sa gulat sa biglaang pagtawag ni Ced sa pangalan ko.

"Damn. Sorry wife. I didn't mean to startle you." Sabi niya sabay yakap sa akin. Itinulak ko siya ng dahan-dahan palayo sa akin.

"Kainis ka naman eh. Buti patay na ako. Kundi mamamatay talaga ako sa gulat sayo."

" Ang seryoso mo kasi, mahal ko. Ano ang iniisip mo?" Tanong niya habang naglalakad kami papunta sa dining area.

Pinaghila niya ako ng upuan at umupo na ako. Umupo siya sa tabi ko at saka ko siya sinagot.

"Iniisip ko iyong 12 years old na bata na iniligtas ko sa mga binata noon." Sagot ko.

"Really? My wife is a super hero then." Nakangiting sabi niya.

" Pagtingin nga sa gilid ng ulo mo." Sabi ko sabay hawi sa buhok niya. May nakita akong maliit na pilat sa gilid ng ulo niya.

"I got that when i was a kid. Someone trying to end my life because I don't want to give my phone which is full of Jemea's picture and our pictures together." Sagot niya.

" Then ikaw nga iyon!" Sabi ko at tinitigan ang mukha niya maigi sabay pikit sa mata ko.

Pagmulat ng mata ko. "Ikaw nga iyon, Ced. Ang batang iniligatas ko noong 16 ako, Nasa  park ako noon dahil mag-pi-picnic kami ni Gilbert pero hindi siya dumating at naghintay lang ako. Aalis na sana ako pero may nakita akong batang lalaki na binugbog. Sobrang nainis ako kaya kinarate ko sila. Dinala kita sa hospital at tinawagan ang mga magulang mo na puntahan ka bago ako umalis." Paliwanag ko. Halatang nag-iisip din siya at inaalala ang nangyari noon.

"So, y-you're the one who saved me? Really? What a coincidence! Damn, wife! Sorry I forgot about it. I was too young and lonely."

" Yeah because of Jemea." Sabi ko.

" I'm sorry wife. It just that I'm only thinking about Jemea that time."sabi niya.

" F*ck! What a coincidence! The woman i love so much saved me before. Wife? Are you still fine that time?" Tanong niya.

" Um. Oo naman. Remember, I'm still 16 that time and I died when i was 18 . I'm so happy that time because i was so in love with my boyfriend which is Gilbert. " Sagot ko na agad naman ikinatayo ng balahibo ko sa batok at ikinangiwi ko.

Nakita ko naman na sumeryoso ang mukha niya at umirap sa ere.

"Selos ka?" Tanong ko na may ngiti sa mukha.

"Wife. Thank you so much from saving me when i was a kid. And I'm not jealous. You're mine now. He can't get you from me." Sabi niya at tumango-mango lang ako.

" I offer to you this food. Eat now." Sabi niya at kumain nalang ako

****

Nasa sala kaming apat. Si Daddy, Mommy, Feira at ako. Masaya ako dahil nandito ang mga mahal ko sa buhay. Masaya kaming nanonood ng tv at nagkukwentuhan. Hawak ko ang kamay ni Feira. Isinandal niya ang kaniyang ulo sa balikat ko at tawang-tawa sa pinanonood. Pero wala paring makakatalo sa lakas ng tawa ni Mommy na halos makain na niya ang buong mundo. Nakakairita pa sa tenga.

Nasa isip ko parin ang sinabi ni Feira kanina. May nakita akong babae na nagligtas sa akin noon. Binuhat niya ako papasok sa sasakyan niya. Akala ko nga anghel siya eh. Akala ko rin panaginip lang ang lahat. Naiinis ako dahil inakala ko na panaginip lang iyon. Naiinis ako dahil hindi ko siya naaalala. Ang bata ko pa noon eh.

I Accidentally Married A Dead WomanTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon