THIRD PERSON POV
BANG! BANG!
"Oh yeah, beat me" sabi nito habang tuwang-tuwa na hinahabol ng mga pulisya at pinapaputukan pa ito. Halos nagawa na nila lahat ng taktikang alam nila ngunit hindi ito uubra sa galing at husay ng hindi kinikilalang nagmamaneho ng isang pulang ferrari enzo.
"This thing has no thrill, should I slit their throat now?" bored na sabi nito habang humihikab pa. Alas dos na kasi ng umaga at kanina pa tumatawag ang butler nito dahil dalawang araw narin kasi itong hindi umuwi.
"What?" sagot nito sa kabilang linya ng makalabing pitong missedcall na ito. Tumigil ito sa gitna ng daan at dahan-dahang bumaba ng sasakyan hawak ang isang baril sa kabilang kamay nito.
"Someone found your secretary died with axe in the face, again? What did you do?"
"Her fault, shes a shitty grown up bitch" saka nito pinatay ang tawag at nakipagpalitan ng baril sa mga pulis, umiling naman ang kausap nito sa kabilang linya. Hindi na nagbago. Pang ilang secretary na nga ba niya ito? Pang walo? Labing lima? Sigh! Isip-isip ng butler nito. Wala itong nagawa kundi mag-hire nanaman ng bagong secretary. Hindi basta basta ang mga naging sekretarya nito, mataas ang standard niya sa pagpili at kung tutuusin sila ay mga anak ng kung sinong business partner niya. Well, batas ang tingin niya sa sarili nito, wala din naman silang magawa kundi sundin ito, dahil mahirap itong kalabanin, hindi ang isang Monroe.
"This is boring, police are totally pathetic useless shit tsk! tsk! tsk!" muli itong sumakay sa sasakyan at pinaharurot ito ng mabilis.
ZAB POV
"Sebastian! Sebastian! Sebastian! your plans never fail to bore me, whats next with this?" sabi ko sa isa sa mga walang kwentang tao na nabuhay pa sa mundo. He maybe wants to take revenge with her one of a heck bitchy daughter. Well, she was my secretary.
"I'll take my revenge, you bitch!"
"shhhh! No more dadada just do it" sabi ko at muli nanamang ipinikit ang aking mga mata, walang kwentang kausap. Inaantok pa ako dahil alas tres na ako ng umaga nakauwi dito sa bahay at late na rin ako nakatulog dahil nanuod pa ako ng spongebob. Alam kung nakatutok parin ang baril nito sa akin, iputok niya man ito o hindi, alam ko na ang kalalabasan. No one should dare me, I'm telling you, try me not. Nakarinig ako ng pagbagsak sa sahig at dalawang tao ang agad na pumasok para kunin ito.
"The second time it happens again, I won't think twice to kill you.....GET OUT!"
"Y-yes Emp" agad nilang sabi at lumabas na ng aking silid. Poor Sebastian, you've got a wrong door, tsk! tsk! tsk!
BOO POV
Yesterday it's her secretary, now it's Sebastian, hayst!
RIINGGG! RIINGGG! RIINGGGG!
"Yes?"
"Goodmorning Sir, maayos na po ang paper ni Miss Zab, pwede na po siyang pumasok sa klase niya on Monday"
"Okey" sabi ko at agad ring binabaan ng telepono, and now, how can I convince her to go to school? Buti pa ngat may tumanggap pa sa kanyang university kahit puro bad records lang ang laman ng papers niya at buti't nagawan ko pa ng paraan yung iba.
"Boo! Where the hell is my key's?" hayss kagigising niya pa lang at susi nanaman ang hinahanap.
"I keep it" nakabusangot naman itong tumitig sa akin.
"Wanna die now, Boo?" sabi niya at tinutukan ako ng baril. Hindi ako nag patinag sa kinatatayuan ko at tinitigan din lng siya. Sa ilang taon na ako lang ang nagbantay sa kanya, sanay na ako sa ganitong senaryo.
"Your grounded, no more cars even your babies"
"What the hell! That's ridiculous Boo, now give it back" sabay lahad ng kanang kamay niya sa harap ko. Pinagsiklop ko naman ang aking mga kamay sa aking likuran at linagpasan siya papuntang kusina.
"Attend school and I will give it back."
"Tss school is boring, its sucks." She whispers,
"I can hear you Zab"
"Tss fine. I'll attend school, if that's what you want, blah blah blah" rinig ko pang sabi niya habang paalis na, saan naman kaya ito pupunta?
"GET OUT OF MY WAY!"
BANG! BANG!
Napatampal naman ako sa noo ko ng makarinig ako ng putok ng baril. That girl, napakainitin ng ulo.
By the way, I'm Boo Madrigal a certified butler of Zab Monroe. Six years old pa lng si Zab at 20 years old naman ako nung kinuha ako ng mag-asawang Monroe para pagsilbihan ang kanilang nag-iisang tagapagmana. Isa ako sa mga beterano pagdating sa larangan ng martial arts at paghawak ng baril. Malimit lang ang kaalaman ko sa paggamit ng mga matatalim na bagay pero dahil kay Zab unti-unti ko itong natututunan.
Mababait ang pamilya Monroe, hindi mo makikita sa pananamit ang kanilang karangyaan, hindi sila nagmamalaki sa kung anong yaman ang meron sila. Subalit, walang happy ending sa malagim na nangyari sa mag-asawang Monroe.
9 years old na noon si Zab, masayang naghihintay sa labas ng gate para hintayin ang kanyang magulang para sa kanilang Noche Buena. 11:20 ng gabi ng may biglang tumawag kay sa Zab, Ngiting-ngiti ito dahil may special gift siyang matatanggap mula sa caller. 30 minutos pang naghintay si Zab sa labas ng gate para hintayin ang kanyang magulang, ng eksaktong 12:00 ng gabi kasabay ng firework display sa kalangitan ay isang hindi pamilyar na delivery truck ang tumigil sa harap mismo ni Zab wala itong driver na tila meron taong kumokontrol dito, meron itong black ribbon sa mismong bukasan nito. Agad agad namang tumakbo si Zab para tawagin ako.
"Boo! Boo! Let's go outside, someone sent me a gift. I think it's the caller earlier. Come Boo, faster!" Ngi-ngiti ngiting hinila ako ng batang si Zab.
"Maybe it's my moma and dada's Christmas gift, right boo? That's why they are not here yet to surprise me ('giggle's)'" walang sino man ang makakapantay sa galak at saya na makikita sa mukha nito. I only give her a smile, a wide smile for sure.
Habang unti unting binubuksan ng mga bodyguards ang likuran ng sasakyan, hindi magkamayaw sa pagtalon si Zab, ang lawak ng ngiti nito excited makita kung anong meron sa loob.
At dito nagbago ang lahat, ang nakakahawang ngiti ni Zab ay unti unting napapalitan ng pagkagulat. Nakabigting mag-asawang Monroe ang bumungad sa mga bilugang mata ni Zab, parehong nakalabas ang dila, mulat na mulat ang mga mata na parang nakatingin pa mismo sa kanya, nangingitim din ang mga balat at malalalim ang mga hiwa sa kamay at mga paa nila. Dito ko unang nakita at narinig na umiyak ang batang si Zab, hindi ito gumagalaw sa kinatatayuan niya iniisip na panaginip lang ang lahat ng ito.
"Moma! Dada! 'sob' it wasn't funny anymore 'sob' you said you'll lend me your shirt once I'll cry, I'm crying Moma 'sob' Dada! It's our first Christmas together right? I am waiting for your gift because you've promise, but why Dada? 'sob'"
Walang sinuman ang pumigil kay Zab ng lumapit ito sa kanyang mga magulang. Hirap na hirap itong naglakad na parang nahihirapan itong huminga. Lahat nakikidalamhati sa pighating nararadamdaman ng batang si Zab, hikbi ang maririnig sa labas ng bahay ng mga Monroe. Pero isang tinig ang namutawi sa lahat, tinig ito ng batang si Zab
"I'll take revenge Moma! Dada! They'll surely pay for this. I am not born Monroe for nothing!"
YOU ARE READING
The Queen's Secret
Action"Try to enjoy your life now, for I am not yet done preparing your death." This all start because of her boredom and when she's bored random thoughts played in her brilliant mind and come up to settle her human chess piece. The mastermind is no oth...
