Mutluluğun Mevsimi (ARA VERİLDİ)

Bölüm; 2

Multimedya: Elmas Gök (Olivia Brower)

Okulda, anladıkça başaracaksın.
Yaşamda, başardıkça anlayacaksın.
Gelecek mutlu-mutsuz, inanmasan da;
Gözlerin yaşardıkça anlayacaksın.

Özdemir Asaf - Öğüt

***

İzlem merdivenlerden çıkarken arkasında bir adam olduğunu fark etti.

Adımlarını hızlandırdı ve hızla kendi dairesinin önübe geldi. Hızlıca cebinden anahtarı aldı titreyen elleri ile. Kapıyı açtığı zaman merdivenlerde ona bakan adamı gördü.

"Ben geldim baba!" diye bağırıp girdi içeri. Kapıyı birkaç kere kilitledi ve sakinleşmek için koltuğa oturdu.

"Yanlız değilim. Yanlız değilim. Yanlız değilim." diye mırıldanmaya başladı.

Ama yalnızdı. Koskoca evde onun dışında kimse yoktu. Ne babası vardı, ne de annesi.

Odasına gitti ve okul kıyafetlerini çıkartarak pijamalarını giydi.

Karnı acıkmıştı. Mutfağa gitti ve kendisine küçük bir sandiviç hazırladı.

Salona gitti ve televizyon izlemeye başladı.

Kapı çaldığında irkildi ve ayağa kalktı.

Yavaş hareketlerle delikten baktığında; Halası Gülnaz'ın geldiğini gördü. Kapıyı açtı.

"İzlem, nasılsın halacığım?"

"İyiyim hala. İçeri gelsene." dedi ve kapının önünden çıktı İzlem.

Halası içeri girdiğinde beraber koltuğa oturdular.

"Neden bu okula geldin İzlem? Eski okulunda mutlu değil miydin?"

"Mutluydum hala. Ama arkadaşımın orada bazı sorunları çıktı. Biz de o okuldan ayrılmak istedik."

"Baban bu okula geldiğini biliyor, değil mi?" diye sorduğunda, İzlem burukça gülümsedi.

"O benim doğum günümü bile bilmiyor ki hala. Okuduğum okulu nereden bilsin?" Gülnaz Hanım yavaşça gülümsedi.

"Peki annen, o da mı seninle-" İzlem lafını bitirmesine izin vermeden kafasını salladı.

"İstersen okul çıkışı beraber-"

"Gerek yok hala. Daha önce hayatını nasıl yaşıyorsan, öyle yaşamaya devam etmeni istiyorum." dedi İzlem.

"O zaman ben gideyim." dedi Gülnaz hanım ve ayağa kalkarak evden çıktı.

Happines Arıyor...

"Efendim Melis?" dedi İzlem.

"İzlem ne yapıyorsun?" dedi Melis.

"Oturuyorum. Sen?"