Mutluluğun Mevsimi (ARA VERİLDİ)

Bölüm; 5

Bölüm Şarkısı: Fikri Karayel ~ Yol

***

İzlem boğazını temizledi. Saatlerce birisi tarafından izlenmek... Onu fazlasıyla rahatsız etmişti. Gündüz okula geldiği için sınıftan çıkmayı akıllarına bile getirmemişlerdi.

Aslında, olanlardan sonra Gündüz belki birazcık kızların yanına gitmeye korkmuş olabilirdi. Ama çok(!) azıcık.

Barış ile şakalaşan arkadaşına baktı ve gülümsedi. Galiba o mutlu olacaktı.

Peki, aynı şey onun içinde geçerli miydi?

Kafasını sağ tarafına çevirdi ve onu izleyen Barlas'a bakarak konuşmaya başladı.

"Beni rahatsız ediyorsun." Barlas cevap vermedi ve İzlem'in gözlerine bakmaya başladı.

"Barlas, yapma! Rahatsız oluyorum." Dedi İzlem sesini biraz da olsa yükselterek.

"Peki şeyin bundan haberi var mı, umrumun?" Dedi Barlas bir sırıtma ile.

İzlem önüne döndü ve kareli defterindeki boş bir sayfayı boyamaya devam etti. Derste sıkıldığı için kareli defterin karelerini boyamıştı.

Barlas onu izlemeye devam etti. Kızı gıcık etmek güzeldi. Kızı sinirlendirmek güzeldi. Kızın gülümsemesi güzeldi. Daha doğrusu, kız güzeldi...

"İzlem, kalk kantine inelim." Dedi Barlas oturduğu yerde doğrularak.

"Ben istemiyorum."

"Ben istiyorum?"

"Peki şeyin bundan haberi var mı, umrumun?!" Dedi İzlem Barlas'ı taklit ederek.

"Hadi kalk." Dedi ve yerinden kalktı Barlas.

İzlem ona gözlerini devirdi ve önemli bir iş yapıyormuş gibi defterini boyamaya devam etti. Barlas, devlet meselesi çözüyormuş gibi kaşlarını çatmış olan kıza daha fazla dayanamadı ve defterini eline aldı.

"Hadi dedim, İzlem." İzlem yavaşça kafasıbı kaldırdı ve gülümseyerek ona baktı. Barlas, tam İzlem onunla geleceği için sevinmişti ki, İzlem defterini Barlas'ın elinden aldı ve kareleri boyamaya devam etti.

"Anlaşılan zor bir kızsın. Ama unuttuğun bir şey var güzelim, ben zor kızları severim."

"Anlamadın?" Diye sordu İzlem. Barlas Bir şeyler gevelemişti ve İzlem ne dediğini duymamıştı.

"Kendi kendime konuşuyordum." Dedi Barlas. "Sana kahve almamı ister misin?"

"Evet dersem alacak mısın?"

"Hayır. Benimle gelirsen alacağım."

İzlem gülümsedi ve ayağa kalktı. Ama bu, diğerlerinin aksine pek de sahte bir gülümseme değildi.

***

"Gerçekten mi?" Dedi ve tekrar kıkırdadı Melis.

"Evet. Birkaç gün yürüyememiştim. Nereden bileyim ben annemin gerçekten kalçama iğne yaptıracağını?" Dedi ve küçük bir kahkaha daha attı Barış.

"İnanamıyorum. Başka çocukluk anıların var mı?"

"Olmaz mı?" Dedi ve tekrar konuşmaya hazırlandı Barış. Tam o esnada sınıftan beraber çıkan İzlem ve Barlas'a takıldı gözü.

İzlem, gülümseyerek yere doğru bakıyordu. Barlas ise aynı şekilde İzlem'e bakıyordu.

Barış kaşlarını kaldırdı ve ona pek de yabancı gelmeyen bu manzaraya bakmaya başladı.