0.1🦊

5 1 0
                                    

Koşar adımlarımla dışarıya çıkmıştım ben nasıl olurda böyle bir şey yapabilmiştim aklım almıyordu ama bir gramda pişmanlık duymuyordum.

Kapının önünde beklemeye başladım yaklaşık 20 saniye sonra iki çocuk bana doğru koşuyordu elindeki çantayı bana fırlatı ve

   -Evine götür seni bulacağım dedi.

Alık alık suratına bakarken koşmaya başladı bende koşmaya başladım çantaya sanki benim karnımdaki çocuğumuş gibi sarıldım bir yandan da gözlerimdeki yaşlar düşerken.
Hala koşuyordum tekrardan insanların hakaret lerine marus kalırken.

••••••••••^^^^••••••••••••^^^^••••
    

  Eve varalı yaklaşık 1 saat olmuştu ama hala dağınık saç ortada yoktu. Düşünmeden edemiyordum benim kim olduğumu bilmeden nasıl bana güvene bilmişti hemde evimin adresini nerden bulucağı soruları kafamı kurcalamaya devam ederken. Apartman'ımından hızlıca kapı kapanma sesi ve koşma sesleri yükseldi kapım tıklandı kapıya koşup kim olduğuna bakmadan açtım ve işte gülüşünü ezberlemek istediğim dağınık saç ordaydı. Karşımda saçları karışmış,nefes nefese kalmış genç bir adam.
Hızlı adımlarla içeri girdi ve masanın üzerindeki çantasına baktı çantayı alıp içeri girdi ve bende salona geçip onu beklemeye başladım.
  Kaç dakika geçtiğini umursamadan bekledim. Kendi evimde misafir gibi kalmıştım içeri girdi ve çanta hala sırtındaydı. Ona anlamsız bakışlar atarak
-beni nasıl buldun. Dedim
Gine o gülümsemeden bana bahşeti ama bu sefer alaycı  bir tavırla. Yanıma yaklaşıp yere oturdu bende onunla birlikte yere oturdum dağınık evimde oturucak yer nasıl bulmuştu o her şeyi ile farklı biriydi.
 
  Cebindeki sigarasını çıkartı içinden bir tane aldı ve bana doğru uzatı uçta kalan son bir sigarayı çektim. Sigara içmezdim ama onu kırmamak için almıştım o sigarayı önce kendininkini sonra benimkini yaktı ve içine derin bir nefes çekti sigara onun nefesi gibiydi sanki. 
  Ciğerleri sigara olmadan nefes alamıyordu sanki.
Elimdeki sigarayı dudaklarıma götürdüm içime çektim ki öksürüklerim odayı doldurmaya başlamıştı bile bana bakıp ufak sırıtı.
  Tekrar suratına bakıp
-Beni nasıl buldun?
—Sadece tahmin ettim.
Anlamsız bakışlarımla suratına bakarken.
-Sana zarar vermek gibi bir niyetim yok,korkma benden...
Düzene girmeyen nefesiyle kendini boşa yoruyordu ben zaten sakindim ve ondan korkmuyordum.

Beyaz alık ve siyah maske Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin