Since when in the closet?

Hoofdstuk 2

Finn

Er word aan gebeld, en Sofie doet open. Van mijn slaapkamer hoor ik Emma zeggen: 'Wat fijn dat we hier mochten komen eten! Anders moetst ik ook nog boodschappen doen.' Ik voel gewoon dat hier een knipoog achter zit. Dan tot mijn grote verbazing hoor ik Sofie tegen Thomas zeggen dat ik boven zit. Ze legt hem uit waar mijn kamer is en ik hoor hem naar boven komen, ik pak snel het boek van mijn nachtkastje en sla het op een willekeurige pagina open zodat het lijkt alsof ik iets aan het doen was. Thomas klopt op de deur en ik roep zo onschuldig mogelijk 'binnen' Hij komt een beetje ongemakkelijk mijn kamer binnen en ik leg mijn boek weer terug op het nachtkastje, 'ga zitten.... Thomas toch?' 'Ja, jij bent Finn toch' antwoord hij terwijl hij op mijn bureau stoel gaat zitten. 'Jup de enige echte Finn Sprouse' zeg ik grappend 'Ik ben Thomas Smith' zegt hij duidelijk zenuwachtig, zou hij de raadselachtige liefde die tussen ons in hangt ook voelen. Ik heb geen idee, en ik denk ook niet dat ik daar ooit achter ga komen, dus vraag ik maar wat we zullen doen. 'uhmmm geen idee' krijg ik als antwoord van Thomas. 'Hou je van gamen? Ik heb net nieuwe spullen.' stel ik maar voor, en hij stemt er mee in. Om te kunnen gamen met z'n 2e moet je met mijn game consoles dicht tegen elkaar aan zitten, want anderes trek je de consoles de hele tijd uit elkaars handen. Dus Thomas zit duidelijk redelijk ongemakkelijk zo dicht tegen me aan, maar zegt er niets van. We gaan pas naar beneden als Sofie naar boven roept dat de pizza's die zei en Emma zelf gemaakt hebben, Emma en Sofie gaan snel tegen over elkaar zitten zodat ik wel tegen over Thomas moet zitten. En dus werp ik Sofie een dodelijke blik toe.

Thomas

Tijdens het eten zit ik tegenover Finn omdat Emma en Sofie weet zo aardig waren snel tegen over elkaar te gaan zitten. Tijdens het eten krijgen Finn en ik opeens tegelijk een mailtje binnen, we kijken en het zijn de klasse indelingen voor komend jaar, en ja hoor ik zit natuurlijk weer bij Finn in de klas. Natuurlijk is het fijn dat ik iemand ken maar met deze gevoelens die ik misschien voor hem heb is het toch wel weer lastig. Na het eten gingen de meiden aan het toetje beginnen en zeiden dat we nog wel even naar boven mochten om verder te gamen. Eenmaal boven ging Finn op zijn bed zitten, duidelijk niet van plan te gaan gamen. Ik ging toch maar naast hem zitten. Na een lange stilte brak Finn het ijs door te zeggen: 'Lleuk ddat wwe bbij eelkaar iin dde kklas zzitten.' Hij stotterde een beetje, zelf merkte hij dit ook, wat te zien was aan dat zijn hoofd zo rood was als dat van een tomaat. 'Inderdaad...... Ik wist niet dat je stotterde Finn' antwoord ik maar, hierdoor werd hij nog roder, als dat al mogelijk was. 'Ssorry, iik sstotter aalleen een bbeetje als iik zzenuwwachtig, of mmoe bben' Stotterde hij. 'Nnu vvind jje mme vvast een iidioot' Hij was duidelijk een beetje overstuur, en ik wist niet was ik moest doen, Finn draaide zich om, en ging met zijn rug naar me toe op zijn bed liggen. Ik had zo'n medelijden met hem dat ik op puur instinct draaide. 

Ik ging naast Finn liggen, die nu duidelijk aan het huilen was. 'Finn, draai je eens om' zei ik zo aardig en lieflijk mogelijk. Blijkbaar werkte het want hij draaide zich om, maar hij meed nogsteeds mijn blik. Ik pakte zijn gezicht in mijn handen en tilde het omhoog zodat hij me wel aan moest kijken. 'Finn, het maakt me niets uit dat je stottert. Ik ben toch ook niet perfect, ik heb bijvoorbeeld een groot liteken over mijn rug lopen van een auto-ongeluk.' Slik, ik wilde niet over dat auto-ongeluk praten. 'Finn, jaren geleden heb ik met mijn ouders een auto-ongeluk gehad, mijn ouders waren op slag dood....' De tranen rollen over mijn wangen, ik weet niet meer wat te doen, en Finn duidelijk ook niet. Maar na een duidelijk moeilijk besluit trekt Finn me in een knuffel, een knuffel waarbei we elkaars shirts nat huilen, wat te danken is aan onze zwaktes.

We liggen zo iets van 5 minuten nadat ik Finn zijn ademhaling rustigen en regelmatiger voel worden, hij is in slaap gevallen. En het duurde niet lang meer voordat ik zelf ook in zijn armen in slaap val.

____________________

Ja ja, ze zijn samen aan het slapen, maar zullen ze hier later spijt van krijgen?

Hahaha ik ga het niet spoileren!! Schrik maar niet hoor, de eerste kus duurt nog wel ff.

Vraag van dit hoofdstuk:

Hebben jullie een broertje/zusje?

Ik zelf heb 1 zusje van 2 jaar jonger.

X

Emma