Titreyen bedenini taşımaya gücü yetmeyen cılız ayaklarına rağmen merdivenleri çıktı. Evin kapısının önüne geldiğinde silkelendi ve bükülen belini doğrulttu. Bunun amacı zaten zayıf olan vücudunu olucaklara hazırlamaktı. Elindeki anahtarı son derece isteksiz bir şekilde kilide sokup bir defa çevirdi. Sonra bir defa daha...kapıyı ittirerek kendisinin geçebiliceğini düşündüğü yere kadar açtı...o sırada çıkardığı ayaklabıları eline alarak içeri geçti. Elindeki anahtarı cebine koyuverdi. Eskiyen ve her tarafı yıpranan ayakkabısını ise oracığa bıraktı. İç çekerek karanlık evde birkaç adım attı.
Gündüz de gece olduğu gibi karanlıktı bu evde. Açılmayan perdeler,havasız kalan odalar...aslında artık karanlık veya boğucu olması zerre umrunda değildi onun...alışması zor olmamıştı zaten onlara...ama acı olan şey onlar değildi...asıl acı olan şey bu çocuğun yediği dayaklara bile çoktan alışmış olmasıydı...
...
Ensesinde hissettiği el ile yine o anın geldiğini anladı. Başını yavaşça arkasına çevirdi. Karşısında duranın babası olması canını herşeyden çok yakıyordu. Babasının attığı kahkahayı ve yüzünün korkunçlaşan halini izledi. Dediğim gibi alışmıştı artık bu dramatik sahnelere...duygusuzlaşan ve umursamayan birine dönmüştü...babasına boş gözlerle bakarken yanağını ele geçiren acı ile yere yığıldı...
...
Vote atmayı unutmayın. Bu bölümde kısa oldu fakat bir kaç bölümün ardından uzun bölümler gelmeye başlıcak. Düşüncelerinizi belirtin 💫💫🖤🖤
İnstagram: btshayalimizzz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CANAVAR•|•Kim Taehyung
FanfictionYanağımda hissettiğim o acı ve yanma hissiyle gözümden akan yaşı kestim. Bir süre yere diktim gözlerimi. Ve aniden ayağa kalktım. Bana gülerek bakan adama baktım ve bende delirmişcesine gülmeye başladım. Neden böyle davranmaya başladığıma anlam vere...
