"Sene 2010"
Herzaman olduğu gibi bedenindeki morarıklıkları gizlemeye çalışmış ve elinden geldiği kadar yapabilmişti de.
Sabah okula gitmeyi herşeyden çok seviyordu.Yürüme mesafesinde olan okuluna varmasına çok az kalmıştı ki... Kendisinden büyük bir bedenin onu kolundan tutarak ara sokağa çekmesine çok fazla direnemedi. Çünkü o karşı koymak nedir bilmiyordu..
"O ezilmeye programlanmış bir robot gibiydi."
Etrafını saran üç gencin arasında tutsak kalmışa benziyordu. Fakat kaçmaya çalışmadı. Bağırmadı veya yardım istemedi...sadece sustu ve baktı etrafındaki gülen yüzlere...alışkın olduğu birşeyin insanı fazla etkiliceğini beklemek saçmaydı zaten...babasının yaptığı gibi onlar da ona tekmeler savurucak ve canını yakıcaktı...onun yerinde kim olsa o an korkar ve ne yapacağını bilemezdi...fakat o farklıydı.. korkmuyordu...ve olucaklara çoktan boyun eğmişti.
"Hey korkmuyor musun bizden çocuk?"
Diyerek ona yaklaştı gençlerden biri. Hafif inen başını çenesinden tutarak kaldırdı. Gözlerine baktı Taehyung'un. Boş..bomboştu bu bakışlar..ne bir korku vardı ne bir endişe..hiçbirşey yoktu...
Taehyung ona bakmakta olan gözlerden gözlerini ayırdı ve başını diğer tarafa çevirdi."Korkmuyorum...en fazla ne kadar canımı acıtabilirsiniz ki...açıkcası merak ediyorum. Üç kişi bir olsa bile onun kadar can yakabilir mi diye.."
Bir sonraki bölüm icin beklemede kalın...vote atmayı unutmayın lütfen...düşüncelerinizi merak ediyorum yorumlarsa belirtir misiniz💫🖤
İnstagram: btshayalimizzz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CANAVAR•|•Kim Taehyung
FanfictionYanağımda hissettiğim o acı ve yanma hissiyle gözümden akan yaşı kestim. Bir süre yere diktim gözlerimi. Ve aniden ayağa kalktım. Bana gülerek bakan adama baktım ve bende delirmişcesine gülmeye başladım. Neden böyle davranmaya başladığıma anlam vere...