Umut Işığım

1. Ben

Fikrlərim, duyqularım karma karışık. Sevginin ne olduğunu hic dadmadım. "sevgi" denilen kelme bile qarib geliyor bana. Özgür olmayı, kendi gücümle yaşamayı isdiyorum. Her kese kim olduğumu görsetmeliyim.içimde günden güne böyüyen nefret hissi vardı. Nefret hissi iyiliyimi, masumluğumu, gülüşümü aldı benden.

Ben Azila Hasani Azerbaycanlıyım 10 senedir İsdanbulda yaşıyorum. 18 yaşındayım amma ruhun yaşlandı. Annem, abim ve ben birlikde yaşıyoruz. Babam ben daha kücüken bizi terk etdi. Babam nefreti kalbime yerleşdirib gitdi. Anneme cok bağlıyım adeta onunla nefes salıyorum tek ailem o çünkü. Anneme Sultanım diyə müraciet ediyorum. Abim İlqar 21 yaşında bizle yaşamasına bakmayaraq hic sevmez bizi. Ben isdediyim bölümü kazanaraq Universtede okuyorum. Sıradan bir yaşamımız var. 7 yıldır dövüşe gidiyorum. Severek yapdığım için dövüşlerde hep 1 ci olmayı başardım. Kahve rengli saclarım ve gözlerim var. Sporla uğraşmama ramen gücsüz görünüyorum. Gözəliyime önem vermem asla, tarzım kendim gibi qarib. Bir kız gibi giyinmem, makyaj yapmam, siyahdan ve soyuq renglerden başqa reng yok hayatımda.

Güneş işıqlarıyla oyandım bu sabah daha erkendi saat 06.40 dı. Uyumayı sevmeme ramen erken kalkırıdm. Rutin işlerimi haledib, elime ne keçdiyse üzerime giyinib çıkdım odamdan. Sultanım kahvaltı yapıyordu. Beni görünce

- "Günaydın kızım" deyərək gülümsedi.

Her sabah Sultanımın güler yüzü bana güc veriyordu. Tek sevdiyim , deyer verdiyim insandı çünkü.

-" Sanada günaydın sultanım" deyərək sarıldım

- " hadi otur kızım kahvaltı hazır şimdi Abinde gelir" dedi

+ Tamam Sultanım " deyib oturdum

abimde geldi birlikde kahvaltımızı yapdıq. Sultanım ve Abim işe gitdiler. Bende evi düzene salıb çıkdım. Yolum uzundu durakda Ovtobüse bindim kulacıklarımı takdım muzik dinleyerek davam etdim yola. 1 saatlik yolun ardından Universteme ulaşmışdım. Cok arkadaşım olduğu denilemez. Beni cok kişi tanırdı lakin sıradan bir tanışlıqdı o kadar. En iyi ve tek arkadaşım Damlaydı saf kızdı, sarı uzun saçlarıyla, mavi gözleriyle dikat çekiciydi.

Dersin başlamasına 10 dakika vardı. sınıfda Damlayla birlikde arka sırada otururduk hep yerimiz oraydı, sınıfdakılar bildiyi için kimse bizim yerimize oturmazdı. yalnız birinden başqa Solmaz, beni sinir etmek için uğraşıb dururdu bense sakinliyimi korurdum.

Sınıfa Damlayla bir girdik tamda sıramıza gitdiyimizde Solmazın bizim sırada oturduğunu gördük. Belli etmesemde sinir olurdum bu kıza. Yanına gidib

+ " kalk burdan Solmaz " dedim soyuq sesle.

- " ben oturoyum başqa sıraya keç sen "

deməsiyle ellerimi yumruq yaparaq sıkdım.
Damla sinirlendiyimi görünce müdahile etdi

- " bak kızım bulaşma bize pişman olursun. Hadı ikile burdan" dedi

Solmaz şaşkın bakışlarla bize bakarken

-" hadi be kızım kalk " deyərək bağırdı Damla. Solmaz bir şey demədən kalıb başqa sıraya oturdu.

Yüzümde oluşan gülümsemeyle sıramıza oturdum Damlayla

+" sendende korkulur be kızım o nasıl bağırmaydı bölye" deyərək kıkırdadım

-" yani be kızım, senden öyrendim denile bilir. Senin bir şey yapmayacağını biliyordum onun için müdahile etdim"
Deyərək cevab verdi.

Zil çalındı Hoca gelince derse başladıq. Derslere önem veririm hep. Kısa notlar alır dersi dinlerim. Mesleyimi iyi bilmem için.
Okuyub meslek sahibi olmak, Sultanımı çekdiyi azabdan kurtarmaq isdiyordum.

.......

1 ci bölümu yayımladım umarım beyenirsinizdir. Oy ve yorum yazmayı unutmayın lütfen. ♥️♥️♥️