KİLİT (TOM MARVOLO RIDDLE)

3. BÖLÜM

Bölüm 3: Korku Ve İhanet

Biz aşık değiliz,
Hiçbir hikâye paylaşmıyoruz,
Sadece gözlerinde bir şey var.
Korkma,
Gölgeler beni tanıyor.

Alan Walker: DARKSIDE

Esta Darkness'in Anlatımı:

Derin bir nefes alıp başımı okuduğum kitaptan kaldırdım ve sıkkın bir tavırla yanıma gelen sarı saçlı çocuğa doğru baktım. "Evet?"

Az önceden beri benimle konuşmak istiyor gibiydi, bir süre başımda bekleyip durmuştu ama ağzını açıp tek bir kelime dahi edememişti. Kararsız olduğu her hâlinden belliydi.

"Sen şu yeni kız olmalısın." Dedi. Gözlerinin içine doğru baktım. Onu terslememden endişelendiği açıktı. Cevap vermedim ve konuşmasına devam etmesini bekledim.

"Yani..." Kelimelerini özenle seçiyor gibiydi, "Bu oldukça ilginç. Senin yaşında biri ilk defa Hogwarts'a kaydoluyor."

"Sormak istediğin bir şey mi var?" Dedim pat diye. Lafı uzatması canımı sıkmıştı.

"Aslında, hayır. Doğrusunu söylemek gerekirse ilgimi çektin ve ben de gelip konuşmak istedim." Çekingen tavrınından bu kadar kolay kurtulabilmesi dikkatimden kaçmamıştı.

"İlgini çekecek ne yaptığımı sorabilir miyim?" Dedim. Sesimdeki aksi ton kaybolmuştu. Heyecanla gülümsedi ve yanımdaki boş koltuğa oturdu. O an Ortak Salon'da bizden başka kimsenin olmadığını fark ettim. Saat geç olmalıydı.

"İlgiyi üzerine toplamak için çaba harcaman gereken kişilerden değilsin." Dedi. "Zeki ve asil bir duruşun var."

Gülümsedim. Bir an şaşırmış göründü. Sanki bu kadar çabuk yumuşayacağımı beklemiyor gibiydi. "Samimi sözlerin için teşekkürler," Dedim.

"Hey, bu arada resmi olarak tanışmadık." Dedi hafif bir kahkahayla. Sesindeki sahte tınıyı almıştım. "Ben Abraxas Malfoy."

"Ben de Esta. Esta Darkness."

"Tanıştığıma memnun oldum, E- Darkness." Dedi. Bir an onun nerdeyse bana ismimle hitap edeceğini fark etmiştim. Ama sanki bir anda vazgeçmiş, buna daha vaktin gelmediğine karar kılmış gibiydi.

"Ben de memnun oldum, Malfoy." Dedim ve ayağa kalktım. O da kalktı. "Yatmam gerekiyor, biliyorsun ki sabah erkenden dersler başlıyor. İlk haftamdan geç kalmak istemem."

"Elbette." Dedi neredeyse sırıtarak. "Yarın görüşürüz." Sonra da erkekler yatakhanesine doğru gidip gözden kayboldu.

Düşünceli bir şekilde kitabımın kapağına elimi sürttüm. Bir Malfoy, ha? Gözlerim hafifçe kısıldı ve dudaklarım alayla yukarı kıvrıldı. Oysa ben bu soylu safkan ailesinin çocuklarının daha akıllı olacağını sanıyordum... İçten içe güldüm. Gerçekten bir anda onunla arkadaş olacağı mı falan mı düşünmüştü? Hem de her hareketinden sahtelik akarken.

Ayrıca, yüzündeki tuhaf endişe de gözümden kaçmamıştı. Sadece benimle yakın olmaya istemiyordu, aynı zaman da buna mecburcu da. Biri ona bunu yapmasını söylemişti, ve ben onun 'kim' olduğunu biliyordum.