Legenda || KOREKTA (18/56)✍️

Zrobiło się gorąco

Szłam krok w krok za Nate'em. Podążaliśmy poboczem wzdłuż drogi. Mimo iż było ciemno i był środek nocy - musieliśmy uważać na to, żeby nikt nas nie zauważył.

Bo drugi raz ja tam nie wrócę, o nie.

Przeszliśmy całe miasteczko i znowu znaleźliśmy się na jakimś odludziu.

- I? - zapytałam. - Gdzie to jest?

Czarny wilk zaczął się rozglądać.

- Czekaj... - przystanął i zaczął rozmyślać. - Jeśli pójdziemy tą drogą... to...

- Ale to daleko? - zapytałam, bo nie miałam ochoty już iść dalej.

- Chcesz odpocząć?

- No...

- To chodź. Poszukamy jakieś bezpieczne miejsce. Musimy się ukryć - powiedział schodząc z naszego "szlaku".

Poczłapałam za nim w kierunku lasu.

Trochę wędrowaliśmy, nim znaleźliśmy jakieś obrośnięte małe jeziorko. Oby dwoje byliśmy spragnieni, więc pokierowaliśmy się w stronę wody.

Nie mogłam się powstrzymać od tego, żeby go tam nie wepchnąć.

No co?

Lubię denerwować ludzi.

Wilki też.

- Skyler! - zdążył powiedzieć, nim rozprysnęła się woda.

Ja turlałam się ze śmiechu.

- O nie... Teraz pożałujesz - odparł, kiedy się wynurzył, po czym wyszedł na brzeg, otrzepując się, próbując trochę się wysuszyć.

Momentalnie się podniosłam i zaczęłam uciekać, wciąż cisnąc bekę.

- Co, już nie jesteś zmęczona? - pognał za mną.

Mimo moich uników i ostrych zakrętów - Nate nie dawał za wygraną. W końcu ugryzł mnie w ogon.

- No nie... Puść mnie, już nie będę. Przepraszam... - próbowałam jakoś się uwolnić.

- Teraz przepraszasz? Haha - nie dawał się nabrać.

Próbowałam się z nim siłować, jednak on ani drgnął. Westchnęłam i położyłam się na gęstej trawie.

- No weź...

Obróciłam się na grzbiet, po czym on puścił mój ogon.

- I co teraz? - stanął nade mną.

Mimo że byliśmy niebezpiecznie blisko siebie, nie czułam się niezręcznie.

To było dziwne.

Popatrzyliśmy na siebie. W jego oczach ujrzałam to...

To coś.

Nie wiedziałam już, co się dzieje, ale w tej chwili zrozumiałam coś ważnego.

Nate był dla mnie chyba kimś więcej.

Przemieniliśmy się.