Zbiór Opowiadań Psychologicznych

Rzeź Wioski

Napadnięto kolejną wieś. Zaczęli palić drewniane chatki. Ludzie chcą się ratować, lecz są okrutnie wyrzynani. Uczeń, patrzący ze wzniesienia, zapytał Mistrza:
- Co się tam dzieje? Dlaczego ich mordują? Kto to robi? Proszę, powiedz mi.
Starszy pan, wsparty laską odparł:
- Uczucia są zabijane przez Traumy.
Chłopiec, słysząc to nie do końca zrozumiał.
- Czyli to nie są ludzie?
- Nie do końca. Są to zarówno uczucia jak i ludzie.
Na twarzy nastolatka pojawiło się zwątpienie w słowa opiekuna
- A więc... Gdzie jest Radość? - zaczął pytać, bo nie wiedział jak przerwać chwilę ciszy między nimi.
- Leży tam z odciętą głową. - wskazał ze spokojem Mistrz.
- A Miłość?
- Płonie zamknięta w jednym z domów.
- A Smutek?
- Razem z Zazdrością i Spokojem powieszony w stodole, która zajmuje się ogniem.
Chłopak z przerażeniem zaczął przyglądać się równanej z ziemią wiosce. Ni stąd, ni zowąd zobaczył jak pewna, młoda dziewczyna, o długich, pobrudzonych blond włosach i przyodziana w czarną, podartą, spódnicę, podnosi się z jednego z przydomowych ogródków. Znajduje kryjówkę w rowie, gdzie pozostaje niezauważona, mimo obecności w centrum rzezi. Wstaje i brawurowo wybiega z zagłębienia na łąkę za pagórek poza wieś.
- Mistrzu, Mistrzu! - zaczął głośno wołać podekscytowany młodzieniec - Kim jest ta dziewczyna?
- Jest tą, która zawsze ocaleje. Nezależnie od tego, co by się działo. Zawsze znajdzie wyjście z najgorszych opresji i wszelakich niebezpieczeństw. Da radę się wymknąć z sytaucji na pozór bez wyjścia. W momencie, gdy odeszła ze wsi, którą sama stworzyła znajdzie nowe miejsce i zbuduje kolejną, gdzie odrodzą się wszystkie pozostałe uczucia.
Zdziwionemu chłopakowi rozszerzyły się źrenice. Nieświadomie z ust wymknęło mu się pytanie:
- Jakie jest jej imię?
Na to starczec odparł:
- Nadzieja.