B2'

8 1 0
                                    

       Cuma'23.00                    

(Yazarın Anlatımıyla) 

       Oturduğu sandalyesinde kıvranarak ayağa kalktı kız, elinde ki kahvesini yavaşça masaya koydu ve şehir manzarasını izlemeye koyuldu. Her yer o kadar güzeldi ki... Işıklar gecenin yıldızıydı adeta...

Nasıl olur ki uzaktan bu şehir bu kadar güzel görünürdü ?

Nasıl olur ki bu kadar güzel bir şehrin içi, kötü insanlarla dolu olabilirdi? 

----------------------------------------------------------

Ve yine gözleri dolmuştu...

Bir şarkı nasıl olurdu ki onu böylesine  derinden sarsıyordu ?

Dışarıdan umursamaz ve soğuk biriydi belki ama her gece ağlayarak uykuya kendisini teslim ettiğini kimse aklından bile geçirmezdi...

Babası ona güçlü prensesim derdi. 

Aklından bu düşünceleri geçirirken hafifçe gülümsedi, bir şarkı bile onu bu kadar etkilerken,gözlerini doldur iken güçlü biri asla olamayacaktı...

Gözyaşlarını koluna sildi, aklına yine o gece gelmişti...

-------------------------------------------------------------------------------

           5 yıl  önce 00.21

   Son 2 aydır artan kavgaların sesleri odasına geliyordu kızın. Kitabının son sayfasını çevirdiğinde kapan gözlerine alıkoyamadı. Gözlüğünü kitaplığın köşesine koydu, salondan gelen kavga seslerine aldırmadan uykuya kendisini teslim etti. 

01.25

Kız,yataktan sıçrayarak kalktı ter içinde kalmış  vaziyette. Anne ve babasının kavgası hala bitmemiş olacaktı. Aşağıdan gelen vazonun kırılma sesine aldırmadan lambasını yaktı. 

Kafasını dağıtmak için kitap okumaya çalıştı. Oysa ki fayda etmiyordu. Yaşadığı olaylardan yola çıkarak hikaye yazmaya çalıştı...ve uykuya daldı...

04.16

Dili damağına kurumuş vaziyette uyandı halsiz şekilde. Telefonuna uzandı,her yeri ağrıyordu. Bu gece neden bu kadar uzun geçmişti  ?

Burnuna tarifi imkansız,mide bulandırıcı  bir koku yayılıyordu. Kokunun nereden  geldiğini anlamak için adımlarını salona doğru attı. Uykulu olduğu için önünde duran şeyi göremedi, lambayı yaktı...

---------------------------------------------------------

Zaman kavramı durmuştu adeta...

Yerde yatan hareketsiz babasına baktı. Babasının yanına oturdu,elini sıktı.. Henüz 12 yaşında ki bir çocuğa neden bunları yaşamak zorundaydı ki?

Hıçkırıkları,bağırışları içinde gözyaşlarını babasının cesedi üstüne dökmesine izin verdi...

ve sonrası KARANLIK...


*Bu bölümü yazarken gözlerim doldu,umarım sıkılmadan okuyacağınız bir bölüm olmuştur

Yazar-20.08.19



R U H S U ZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin