*Yoongi'nin gidişinden 8 yıl sonra*
Namjoon arabasını çalıştırmış ve anaokulunda ilk günleri olan kızlarını bırakmıştı.
oldukça heyecan dolu olan bu günlerinde anneleri de, kızlara yardım ederek küçük çantalarını birer birer sırtlarına takıp onları sınıflarına yollamıştı.
eve vardıklarında birbirlerine sarılmışlar ve bir süre dinlenmek için odalarına geçmişlerdi. her şey çok iyi gidiyordu, Namjoon üniversitede bir süre birlikte olduğu sevgilisiyle tekrardan görüşmeye başladığında evleneceklerinden habersizdi.
ama olmuştu ve iki tane güzeller güzeli kızları olmuştu.
Yoongi için ise hayat biraz boktandı.
kendisine olan güvensizliği için onca şey denemişti ama gerçekten işe yarayan tek yol kafayı bulup, bütün gün evde yatmaktı.
oldukça uzun bir zaman geçmesine rağmen hâlâ Namjoon'un hatıralarıyla ayakta duruyordu.
bunu kendisine bile isteye yapmış olması, şimdi gidip Namjoon'un ayaklarına kapanmasını engelleyen tek şeydi.
sigarasını söndürdükten sonra bugün farklı bir şey yapmak istediğini düşündü.
günün ortasında bir bara gidemeyeceğine göre,biraz temiz hava almanın da iyi bir seçenek olduğunu kabul etti.
Namjoon o sırada kızlarını okuldan almış ve ısrarları sonucu okullarının yakınındaki bir parka eğlenmeleri için getirmişti.
Yoongi siyah t-şörtünün üstüne bir gömlek geçirdi. siyah pantolonu ve dağınık haliyle onu serseri sanmaları oldukça mümkündü.
bu yüzden saçlarını taradı ve uzun zaman sonra sakallarını tıraşladı.
kapıdan çıkıp binanın asasörüne bindiğinde, aynada gördüğü eski bitik Yoongi'ydi. ne eksik ne fazla...
evinin yakınında olan, çocuk sesleriyle her gün başını şişiren parka doğru ilerlerken kafası öne eğikti ve parmaklarıyla oynuyordu. dışarı çıkarken her zaman gerilirdi.
Namjoon gözünden kaybolan kızlarını aramak amaçlı çevreye kısa bir bakış attı. kaydırakların dibinde olduklarını görünce rahatça nefes verdi.
gözleri bütün parkı dolaşırken uzaktan hayatının aşkı Yoongi'ye benzeyen bir adam gördü. onun siluetini gördü sandı Namjoon, sürekli insanlarda Yoongi'yi görürdü.
ancak adam yakınlaştıkça bunun bir göz yanılması olmadığının farkına vardı ve ayağa kalktı.
Yoongi parka girdiğinde ayakta dikilen adamı gördü. Namjoon onda bir saniyede yıkım etkisi yaratmıştı. ağzından yüksek sesli bir hıçkırık kaçtı ve geri dönmek için adımladı.
ama Namjoon hızlıca ona yetişti ve kolundan tutarak onu koynuna çekti.
bir süre sarıldılar ve ağladılar.
ardından küçük kıza ait ince bir ses duyuldu:
"baba bu amca da kim?"
Yoongi, şaşkınlıkla kafasını Namjoon'un omzundan kaldırdığında hiç istemese de ondan bir kaç adım uzaklaştı. kıza kocaman bir gülümseme yolladı ve aynı gülümseme ile Namjoon'a döndü. yüzündeki yaşlar henüz kurumamışken gözlerini yenisi doldurmuştu.
Namjoon'la pişmanlık dolu kısa bir bakışma yaşadıktan sonra hızlı bir atak yaparak son bir kez daha sarıldı. kulağına "çok güzel bir kızın var Namjoon." fısıldadı.
uzaklaştılar birbirlerinden ve Yoongi "kendine iyi bak Namjoonie..."
ikisi de uzunca bir süre ağladı. Namjoon eve vardığında balkonda bir dal sigara içti. kızlarına içmeyeceğine söz vermesine rağmen.
Yoongi ise her zamanki rolünü üstlendi ve sessizce ağladı.
bir kaç hafta sonra ise fazla alkol tüketiminden dolayı hayatını kaybetti.
üç gün boyunca mezarı başında onun için ağlayan ya da yas tutan yoktu. ta ki Namjoon bunu bir haber sitesinin başlığında okuyana kadar "orta yaşlı M.Y evinde ölü bulundu."
Min Yoongi, Kim Namjoon'u ikinci kez terk etmişti. ve bu sefer Namjoon bu acıya dayanabileceğinden emin değildi.
Namjoon uzunca bir süre yaşadı. çocuklarını özgüvenli yetiştirdi ve kimsenin onların canını sıkmasına izin vermedi. belki Yoongi'nin de böyle bir babaya ihtiyacı vardı.
karısı ile de boşanmıştı, çünkü Yoongi'ye bir zamanlar acımasız mesajlar gönderdiğini gülerek anlatan kadından tiksinmişti.
yalnızdı şimdi koskocaman evde.
kızları da terk etmişti Kim Namjoon'u, Yoongi gibi.
ama Namjoon asla terk edememişti sevdiğini.
merhaba! berbat bitirdim kendimi aşağı atıcam şimdi.
siz en değerli ve en güzelisiniz,kimsenin bunu değiştirmesine izin vermeyin.
bu fic için son kez,kendine iyi bak♡
