Underground University

Chapter 21

Chapter 21

ASHI’S POV

Nagising nalang ako na nasa loob na ako ng aking kwarto at nasa tabi ko si Treo habang naka tulog sa upuan katabi ng aking kama. Nakasandal ang kaniyang ulo sa bed na kinahihigaan ko

Habang tinititigan ko siya naalala ko yung mga nangyari, bumangon ako ng kaunti para abutin yung phone ko sa mesa, pero natabig ko yung basong may lamang tubig at nabasag, kaya agad siya ng nagising na may halong pag aalala sa muka habang nakatingingin sakin

“what happened?!, are you okay?!” sabay hawak niya sa kamay ko para I check kung may mga sugat ba

“okay lang ako, ang oa nito” sabay bawi ko sa kamay kong hawak niya

Nang ilayo ko ang tingin ko sa kanya, bigla nalang kumirot ang ulo ko, sa sobrang sakit ay hindi ko mapigilang hawakan ang ulo ko, parang nag bublured ang paningin ko, hanggang may isang imahe ng lalake ang lumitaw sa utak ko

“ashi!!! ayos ka lang?”

Tumatakbo kami ng mabilis, sobrang bilis, isang runner
Tiningnan kong mabuti ang lalaking buhat buhat ako, si treo

“ashi!! “ sabay yug yog sakin ni treo
Nawala na ang kirot ng ulo ko, at naalala kona lahat ng nangyari, I look at treo, im confused

“your a runner” biglang huminahon ang mukha niya matapos kong sabihin iyon

“i will explain to you everything, but please take some rest”

Tumingin ako sa kanya ng may pagtataka

”you’re a runner, you’re an enemy, but why are you here”

Isa syang runner at ang runner ay kalaban ng tao, pero bakit kakampi namin sila, pano sila napunta rito, pano kung sasaktan nila kami

“ listen to me ashi, I’m not an enemy, I’m half human and half runner”

Huh? Pwede pala yun

“my mother is a human teacher siya dito, she fell in love with my father which is a runner. Matagal ng mag kaaway ang humans at mga runners, sabi ng lola ko inagaw dw ng tao itong underground na pagmamayari ng mga runners. my mother and father, They plan to ran away from this university but my father is the son of Bliss the leader of runner stop them. Kinuha nila pabalik si papa pero umangal si papa sasaktan san nila noon si mama pero pinagbubuntis niya ako. Kay nag makaawa si papa na sasama siya pabalik sa mga runners pero dapt ligtas na makaalis si mama dito sa university. Nakaalis si mama ng ligtas”

Lumaki siyang walang papa I feel him

I feel sad on him, so lolo niya ang leader ng runners alam kaya ng lolo niya

“namatay si mama pagkasilang niya saken” pagkasabi niya nun bigla siyang napatigil ang tears started falling from his eyes
“ni hindi ko manlang siya nakita ng personal”

naawa ako kasi kung saakin nakasama kopa sila mama at papa ng ilang taon siya pero si treo ni hindi man lang niya naranasan ng pakiramdam na merong mama at papa

Umupo ako ng maayos at bahagyang lumapit sa kanya, I hug him, his still crying kung titignan mo siya ngayon para siyang bata na nagsusumbong sa mama niya

” shhhh alam kong kahit wala na ang mama mo,I know she’s always watching you, alam kong masaya siya kasi lumaki kang matapang, na kahit wala sila sa tabi mo nakaya mong tumayo sa sarili mong paa, your brave treo tahan ma”

i brush his hair, naradaman kong mas hinigpitan niya pa ang yakap niya sakin

“si mr. Ken ang umampon sakin, tinuruan niya ako ng mga bagay na kailangan kong matutunan at----”

Bigla siyang napatigil at bahagyang lumayo sakin

“ oh! Im sorry im being talkative”

Iniwas niya ang muka niya sakin, teka! Namumula siya

“ ok lang yun iyakin ka pala, atleast nalaman ko yung reason mo and I know na that your not an enemy, and nakita ko ang isang side ni treo”

“ di ako iyakin noh “ nagtinginan kami at bigla nalang natawa

Knock* knock*
Binuksan ni treo ang pinto at bmungad sa pintuan si ate Ashera at kuya Ash sa likod naman ni si si kimber at jhairo

Tinignan ko silang lahat, umupo ng maayaos at nag bow

“ thank you sa lahat”

Yan lang ang tanging nasabi ko di ko alam kung pano sila pasasalamatan, ilang beses na nila niligtas ang buhay ko

Im lucky to have them.