FARKLI BİR HİS

UyKuCu.. ##2

Multimedia'daki Ecem Göksu

               ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
"Kaan bey okula geç kalacaksınız"  bu gün okul vardı dimi. Okulu sadece arkadaşlarım olduğu için seviyordum gerisi umrumda değildi.  Yataktan kalkıp kısa bir duş alıp okul eşyalarını giyip aşağıya indim. Kahvaltı masasına geçtiğimde tüm aile oradaydı. "Günaydın" annem içtenlikle "Günaydın oğlum" kardeşim D3 Günaydın demişti ama babam elinde tableti  bir yandan da kahvesini içiyordu. Klasik babam işte.gerci öyle kişiye baba bile demek istemiyorum ama olsun.

Kısa bir kahvaltıdan sonra masadan kalkıp "size afiyet olsun" babam tabletinden gözünü kaldırıp "nereye" kendimi tutup "nereye olacak okula tabikide" babam tableti masaya koyup "o okula gitmiyosun"masadan kalkıp masanın üzerindeki evrakları alıp bana verdi. "Bu gün bu okula gidip kaydını yaptır artık o okulda okuyacaksın" şaka mi bu "böyle birşey olmayacak ben o okulda falan okumam" sert bir sesle "son olanlardan sonra ne kadar değiştiğinin farkında değilsin ama ben farkındayım o okulda okuyacaksın konu kapandı. "hayatımı yönetmeni bırak ben kendi çareme bakarım" babam "öyle mi dersin cebindeki anahtar kime ait harçlığı saymıyorum bile para olmadan sen bir hiçsin" elimi sertçe sıkıp evden çıkarken "evrakları al ve bugün kaydını yaptır arkandan adam tutturma bana" geriye dönüp evrakları alıp arabaya binip gaza basarak evden uzaklaştım. Daha birçok işim vardı.. 

Telefonumun çalmasıyla ceketimden telefonu çıkarıp açtım. "Ne buldun"  "çok şey hangisinden başlamamı istersin" "nerde şu an "ankarada" " tamam peşini bırakma onunla hesabım büyük" "peki başka şeylerde var" "şimdilik bu kadarı yeterli" telefonu kapatıp ceketin cebine koydum. Söylediği okula gidip arabayi park edip evrakları alıp okula girdim. Sıradan okul bu okulu neden seçti anlamıyorum. Sanki bu okulda okursam değişicem. Hiç sanmıyorum intikamımı almadan asla içimdeki öfke soğumaz ve ben asla eski kaan olmam. Müdürün yanına gidip kayıt işlemlerimi yapıp okuldan çıkarken bir kız bana çarptı.  O kız önüne bakmadan yürüyordu.  Yoluma devam ederken bana oyle söylemesi saşırtmıştı. Elindeki herneyse benim değil onun suçuydu.

Yerdeki kâğıtlarını topladıktan sonra yanımdan uzaklaştı ah aptal biraz daha iyi baksaya yerde bi kağıdı daha unutmuştu.

Seslendigimde arkasına döndü ama tek kelime bile etmedi yüzüme bile bakmadı teşekkür etmesini bekledim ama etmedi. Herzaman ki kızlar işte. Bana bakmaya devam ediyordu gözlüğü çıkarıp elime aldım. Gözleri muhteşemdi. Bir kıza yakışabilecek en güzel renkti ve sinirli halinde mavi gözleri buz kristalleri kadar parlaktı.
...............
Yeni okulun ilk günü acaba hangi sınıfta olucam çok merak ediyorum. Kimi kaldırıyorum umrumda bile değil hem bu işkence hemen bitse iyi olur. Müdürle beraber bir sınıfın kapısının önüne geldik kapıyı bir kere wurup içeri girdik müdür konuşmayı yaparken bense etrafa bakıyordum birçok kişinin daha çok kızların beni yiyecekmiş gibi baktıklarını hissettim ama biri hariç kimdi o başını sıraya gömmüştü.. sarı ve uzun saçları vardı. Hoca tek boş yer olan yeri gösterdi sanki ben bulamazmışım gibi gösteriyodu..

uyuyanın arkası boştu gidip oturdum yanımda bir kız vardı merhabalaştık doğrusu güzeldi ama öndeki kişiyi merak ediyodum merakımı giderdikten sonra yanımdakiyle takılırdım o da bi kaç günlüğüne Herzaman ki gibi...:) söylendim.

Zil çaldı ama hala uyuyodu beklemekten dayanamadım dışarı çıktım geldiğimde ise uyanmıştı evet şimdi hatırladım onu çarpıştığımız daha doğrusu kendisi bana çarptı herneyse bi kızla tartışıyordu yanındaki arada bana bakıyordu ama O hiç bakmadi arkadaşı yanıma geldi.

"merhaba ben banu" " bende Kaan" sahte gülüşlerimden birini sergiledim.

Ona baktığımda oda bana baktığını farkettim içten tebessümle göz kırptım ve gülümsedim.

O mu ne yaptı hiç bişi yüzü asıktı hala bakmaya dewam ediyodu bende ona bakiyodum yanımdakilerin ne söylediklerini az çok tahmin ettiğim için dinlemiyordum sadece ona bakıyordum.

Yanına gelen kimdi bilmiyorum ama bana bakmak yerine yüzünü ona döndürdü o anda sinirlenip sınıftan çıktım Bahçedeki banka oturdum ah yeter neden yanlız kalamıyorum ki normalde olsa sitem etmem ama şimdi kimseyle konuşmak dahi istemiyordum.

Kendine gel kaan intikamı düşün o kızı değil
               ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Nereye kayboldu bu  her sınıfa bakmıştım nerdeyse neden böyle yaptığımı anlamış değildim zaten O nu bulsamda ne diyecektim ki sadece HİÇBİŞİ öyle boş boş bakıcaktım. Sınıfa girdiğimde banu bana nereye gittin diye sormuştu. Ona ismini bile bilmediğim kişiyi arıyorum desem SEN diye kafa bulurdu allahtan fazla ısrar etmemişti sıraya oturduk  matematik dersi olmasımı lazımdı dersi yetmiyormuş gibi hocayada uyuz oluyordum.  Banu bana fısıltıyla "adı kaan'mış" bende ona doğru döndüm ve "eee nolmuş" banu"hayrola sen böyle yapmazdın noldu?" oflayarak "sıkıldım bu konudan zaten bu hoca bana ters ters bakıyor hiç şaşırmam şimdi de beni ayağa kal.." dememle birlikte hoca "Ecem" diye seslendi.

Aah bu hoca içimi mi okuyo ya. Fazla uzatmadan "efendim hocam" hoca "dersi dinlemediģine göre bu konuyu çok iyi biliyosun sanırım o zaman tahtada yazdığım soruyuda çözersin.

Sadece ben mi dinlemiyorum ya bu hoca sadece beni görüyor sanırım..ayağa kalkıp elindeki kalemi aldım ve tahtaya yöneldiğim anda kapı çaldı. Gelen kimdi dersin O çocuk yani kaan sınıfa girdiği gibi Özür dilerim demeden sırasına geçmişti galiba sadece bana değil kimseye Özür dilemiyordu. Hoca "sırana geçmeden önce birşey söylemen gerekmiyormu.?"hocayı sevmiyordum ama bu sözüyle sevmeye başlayabilirim:).

Kaan aptalca sırıtarak "ne gibi hocam?" Hoca derin bir iç çekerek "Özür dilemek gibi mesela" kaan "gerekecek bir durum görmüyorum" hoca sinirle"ecem yerine geçebilirsin kaan sende çık dışarı kapıda dur bir yere ayrılma" kaan "bana uyar" dedi ve sınıftan çıktı.

kaan beni sorudan kurtardığj için teşekkür mü etsem yada hiç gerek yok o Özür bile dilemedı bende teşekkür etmicem. Hoca kaan'ın çıkmasıyla arkasından çıktı ama pek uzun sürmedi 5 dk sonra tekrar sınıfa girdi ve arkasında kaanda vardi yine o şımarık gülüşünü sergiliyodu bu gülüşünden nefret ediyorum.

Yanima kadar gelip kulağıma "teşekkür ederim demeni bekliyorum ikinci kez" ve sırasına oturdu ikinci kez vurgulayarak söylemesi beni daha cok sinir etmişti tamam sayesinde sorudan Kurtulmuştum ama ona teşekkür etmicektim.