Do It or Not!

Κεφαλαίο 9

"Τι θες;"

Της είπε απότομα ενώ είχε σφίξει τα χέρια του σε γροθιές.

Τι στο καλό;

Ποια είναι αυτή και γιατί νεύριασε τόσο που την είδε;

"Πώς είσαι;"

Τον ρώτησε. Μπορούσα να διακρίνω πως ήταν ανήσυχη και η φωνή της έβγαινε γλυκιά, γεμάτη ενδιαφέρον προς τον Λόχαν ο οποίος παρέμενε ψυχρός.

"Τζες φεύγουμε!"

Είπε μέσα από τα δόντια του.
Δεν κατάλαβα τι είπε και αφού έβλεπε ότι δεν έκανα κάποια κίνηση ή κάτι τέτοιο γύρισε και με κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα που άμα μπορούσε να με σκοτώσει θα ήμουν ήδη νεκρή.

"Η κοπέλα σου;"

Ρώτησε η κυρία καθώς άρχισε να με παρατηρεί.

Λόχαν POV

"Όχιι εμείς απλ---"

Αρχίσε να εξηγεί η Τζες όμως την διέκοψα.

"Δεν σε αφορά!"

Της απάντησα ψύχρα αφού πρώτα έριξα για δεύτερη φορά ενα δολοφονικό βλέμμα στην Τζες εκείνη συνέχισε να με κοιτάζει γεμάτη απορία όπως πριν. Εκνευρισμένος πλέον άφησα κάτω το καλάθι και τραβώντας την άτσαλα απο τον καρπό την οδηγούσα όσον το δυνατών πιο γρήγορα έξω από αυτό το καταραμένο σούπερ μάρκετ.
Νιώθω να πνίγομαι με την παρουσία της εδώ.

"Πας καλά;"

Με ρώτησε η Τζες ενώ παράλληλα έτριβε τον καρπό της.

"Θα πάμε σε άλλο σούπερ μάρκετ!"

Της είπα απλά. Πλέον βρισκόμασταν στο πάρκινγκ.
Δεν είπε τίποτα και ήμουν έτοιμος να ανοίξω την πόρτα του οδηγού όμως ένα χέρι με σταμάτησε και αμέσως κατάλαβα πως ήταν αυτή.

"Τι θες γαμωτο;"

Την ξανά ρώτησα νευριασμένα.

"Ο πατέρας σου δεν το ήθελε. Το ξέρεις."

Είπε απλά. Φυσικά και θα τον δικαιολογούσε, αυτό κάνει κάθε φορά άλλωστε.

"Κάθε φορά αυτο λες!"

Της είπα καθώς γελούσα ειρωνικά. Με μια κίνηση απομάκρυνθηκα απο το άγγιγμα της.

"Είμαι η μητέρα σου και νοιάζομαι Λόχαν!"

Μου είπε αυστηρά κοιτάζοντας με βαθιά στα μάτια. Έκανα νόημα στην Τζες να μπει μέσα αφού στεκόταν τόση ώρα απο την αλλη πλευρά του αμαξιού αθόρυβα παρακολουθώντας μας να μιλάμε και για καλή μου τύχη με υπάκουσε.