Part 2

10.3K 916 34
                                    

"ဟယ္လို ေဖေဖ ဘာ! ဘယ္လိုျဖစ္တယ္!"

"ေဖေဖေလ်ွာက္မေျပာနဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္တာ မသိဘူး ဒါပဲဒါပဲ"

"ဆိုဟီး ဘာျဖစ္တာလဲ"

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဘာမွမဟုတ္ဘူး"

ဆိုဟီးတေယာက္စိတ္ထဲအရမ္းေယာက္ယက္ခတ္ေနမိသည္ "သမီး ေဖေဖကုမၸဏီကသူေဌးရာထူးကအျဖဳတ္ခံရပ္ိီ ေဖေဖဒီအလုပ္မရွိရင္သြားပီ ေဖေဖ့လုပ္ငန္းကသိပ္အဆင္မေျပဘူး သမီးလဲအဲ့ေက်ာင္းမွာတက္လို႔မရေတာ့ဘူး" ေဖေဖ့စကားေတြနားထဲျပန္ၾကားလာကာ

"မျဖစ္ႏိုင္ဘူး !!!"

ခံုကိုဝုန္းခနဲထုကာ အတန္းျပင္သို႔ေျပးထြက္သြားခ်ိန္

အာ့!

"နင့္မ်က္လံုးကန္းေနလား ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!"

တိုက္ခံရသူကထယ္ေယာင္း လဲက်သြားတဲ့သူကလဲထယ္ေယာင္း ဒါကို....

"ရြံစရာေကာင္းတယ္ နင့္အသားနဲ႔ထိရတာ လာတိုင္းဒီအက်ႍအစုတ္နဲ႔ပဲ"

ထယ္ေယာင္းကိုဘယ္ဘဝရန္ၿငိဳးေတြေၾကာင့္ ဒီေလာက္မုန္းေနမွန္းမသိ ေတြ႔တိုင္းအေကာင္းမေျပာ

"မင္းကန္းေနတာမဟုတ္ဘူးလား ထ ထယ္ေယာင္း"

"မင္းဝင္တိုက္တာေလ အဲ့ေတာ့မင္းကန္းေနတာေပါ့"

"ေအးေဆးေန ေဂ်ာင္ကု နင္နဲ႔မဆိုင္ဘူး"

"ဆိုင္တယ္"

မ်က္ႏွာေသနဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းခမ်ာအံ့ၾသသြားသည့္ဟန္ မ်က္လံုးဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ေမာ့ၾကည့္လာတယ္

"ဘာလဲ နင့္ကြၽန္လား"

ေဂ်ာင္ကုေမးေၾကာမ်ားတင္းသြားသည္အထိအံႀကိတ္လိုက္မိသည္ ငါ့ရဲ႕ငယ္က္ုိ မင္းကမ်ား....!

"အဟက္ အခု.....နင္က သုထက္ဆင္းရဲေနပီဆိုတာမသိတာလား"

"ဘာ!"

"နင့္အေဖ ဘာျဖစ္တယ္ သူေဌးရာထူးကျပဳတ္..."

"ပါးစပ္ပိတ္ထား !"

အသံေတြက်ယ္လာတာေၾကာင့္ အတန္းထဲကလူေတြလဲထြက္ၾကည့္လာၾကသည္

"အနာထိေတာ့စပ္တယ္ေပါ့ ဟားဟား"

"နင္ နင္ ဘယ္လိုသိတာလဲ"

𝑴𝒚 𝒆𝒚𝒆𝒔 𝒂𝒓𝒆 𝒂𝒍𝒘𝒂𝒚𝒔 𝒐𝒏 '𝒀𝒐𝒖' *Completed*Donde viven las historias. Descúbrelo ahora