Chained Up [ ON - HOLD ]

CHAPTER SIX

"Why would I?" I said and raised my eyebrows. Ang kapal naman niyang utusan ako pag katapos mawala ng halos dalawang linggo.

"Get in my car or I'll drag you." He looked at me using that emotionless eyes of his. Ang kapal talaga siya pa may ganang magalit at mag sungit.

Pero teka, bakit naman kailangang ako ang magsungit? Bakit ako magagalit? Masyadong reklamadora, wala namang namamagitan.

"No." I stated with finality in my voice. Yes, I'm kinda pissed that he didn't showed up for 2 weeks but I could handle myself and I'll definitely say no with that attitude.

Yes, I'm going to be his but he cannot move me. I have my own mind.

"Don't tempt me to fcking drag you." His eyebrows are now creased and you can really hear the annoyance in his voice.

Okay.. I'm kinda scared but no, my decision is final.

"I've told you, no." like him, i'm also getting pissed because he is so persistent.

He looked down and sigh, he was like that for a minute then he looked up.

He look calm now and his eyes became soft then stated the two words that made me surprised and blushed.

"Come on.." He said with softness in his voice.

What did just happened? Oh my goodness. His voice are so soft and.. my heart starting to beat fast..

What's happening to me? Why am I feeling this? Calm down, Jina. Your heart should not beat like this. He's nothing but a jerk.

The only things that connect us is our arranged marriage.

"O-okay." I sighed in defeat. The way he said it.. it's so pure.

He opened the passenger seat and let me ride his car.

He maneuver the car to get out of the parking lot and when we are in the trip,

I suddenly realized that I didn't brought my car so I can't go home.. unless I take a taxi but I'm scared because usually I go home late.

"What time will your shift end?" He asked. I quickly looked at him when he asked it. I can't believe na tinanong niya ako sa kanina ko pa iniisip na problema.

"Uhm, I'm not sure.. I usually go home midnight.." Mahinahon kong sabi. Nahihiya ako, baka mag alok siya na sunduin ako ng midnight. Masyado nang gabi 'yon. Baka tulog na nga siya ng oras na 'yun.

"Y-you don't have to fetch me. I can take a cab. It's too late kung susunduin mo pa ako.."

He didn't respond to what I said. Para akong kumausap sa tuod. Walang reaction kahit isang tango lang na nagpapahiwatig na sumasang ayon siya sa sinabi ko.

Bago pa ako mainis ulit sa kanya at tumalon dito sa sasakyan niya, huminto ang sasakyan niya sa tapat ng isang hospital.

Nandito na pala kami. Dali dali akong bumaba ng sasakyan at balak ko na sanang hindi na lumingon pero kabastusan naman iyon kaya lumingon pa rin ako at nagpasalamat.

"Thank you." Mabilis kong sabi at tumalikod na pero nahinto ako dahil sa kanyang sinabi.

"I'll fetch you. Anytime."

Natulala ako sa kanyang sinabi. Nakatingin lang ako sa kanyang mata na, nakatitig sa akin ng malamig pero ramdam mo yung sinseridad sa kanyang sinabi.

Bakit ba siya ganito? Nakakainis na. Hindi na siya mabuti sa akin at sa puso ko.

I got back on my senses nung umalis na ang kanyang sasakyan pero yung puso ko, Kumakalabog ng malakas dahil sa kanya.

Hindi na talaga mabuti 'to. Tigilin mo na ang kahibangan mo, Jina. Wala lang 'yon, okay?

Baka maganda lang mood non, may nakitang maganda. Tapos magbago isip. tapos iiwan na ako.

Hindi ko namalayang napakunot ang aking noo dahil sa mga naiisip ko.

Bakit naman siya maghahanap? Um-oo na nga ako magbabago pa siya ng isip?

Napa sapo ako sa aking noo nung narealize kong ang walang kwenta ng tanong ko. Bakit naman ako magiisip ng ganon? Edi kung nakahanap na siya ng mapapakasalan niya, mas maganda! Hindi ko na kailangang magisip pa ng sobra sobra kung paano ko masusulosyonan itong pinasok ko.

Kaya imbes na mag overthink pa ng sobra, dali dali akong pumasok na sa hospital at sinimulan ang trabahong nakakapagpasaya sa akin ngunit may kaakibat na hirap.

PITONG ORAS NA ANG NAGDAAN, nandito pa rin ako sa ospital at naglilibot para icheck yung mga pasyenteng hawak ko.

Gusto ko nang umuwi. Parang biglang gusto ko nang umuwi. Dahil ba pagod ako? Hindi naman ako ganito dati. I could handle it perfectly. Wala pa nga to sa ginawa kong 24 hours shift.

Dahil ba.. gusto ko na siyang makita?

I unconsciously shake my head kaya nagulat ako at natumba nung may nabanga akong tao.

Dali dali akong tumayo at pinulot ko yung mga medical records ng mga pasyenteng hawak ko.

at nakita ko rin sa peripheral vision ko ang pag luhod nung nakabanga ko. Pinulot niya rin isa isa yung mga medical records ko at inabot sa akin.

I stood up and I was about to say thank you, nung pagangat ko ng ulo ko ay mukha niya ang bumungad sa akin.

My mouth fell and I was only staring at him.

Bakit nandito siya?

I closed my lips and cough a little bit, "Y-you are early.. I'm still not yet done.." I said and looked away.

----

a/n: sorry for grammatical errors and wrong spellings.

motivation pleaseee :((