Part 10

35 3 0
                                    

၅ရက္ေလာက္ၾကာပီးေနာက္မွာေတာ့ဆရာရွာခိုင္းထားတဲ့ေဆးျမစ္ေတြလည္းစံုၿပီ။တြမ့္လံုဒဏ္ရာဟာလည္းအေတာ္အသင့္သက္သာေနၿပီျဖစ္တယ္။ထို႔ေၾကာင့္ပင္သူတို႔မိုင္းလန္႔မွမနက္အေစာထျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
.
.
.
.
.
.

ခရမ္းျပာသို႔ေရာက္ေသာ္ေန၀င္လုပီျဖစ္တယ္။စိုင္းစည္တို႔ဆရာအိမ္ကိုအရင္သြားကာေဆးျမစ္ေပးရသည္။ထို႔ေနာက္စိုင္းစည္နဲ႔တက္လူမိမိတို႔အိမ္အသီးသီးျပန္ခဲ့ၾကေလတယ္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့အမနန္းကထြက္ႀကိဳတယ္။စိုင္းစည္ခရီးပန္းကာအခန္းထဲတန္း၀င္လိုက္တယ္။ခရီးပန္းတာေၾကာင့္တခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ခဏဆိုခဏေလးပါပဲ...

အိပ္မရေတာ့တာနဲ႕ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္တယ္။ေရခ်ိဳးေနရင္းနဲမနက္ကအေၾကာင္းကိုျပန္ျမင္ေရာင္လာတယ္။

Flashback###

စိုင္းစည္တို႔မနက္ေစာေစာထကာခရမ္းျပာသို႔ျပန္ရန္စီစဥ္ၾကသည္။ဦးႀကီးကမနက္စာခေရာ္ဖြန္းကိုေက်ြးသည္။စာပီးေသာက္ပီးဦးႀကီးကိုႏႈတ္ဆက္ကာျပန္မည္မျပဳ

"စိုင္းစည္!!..."

စိုင္းစည္ေခၚသံေၾကာင့္ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့တြမ့္လံု

"ဟမ္..."

"ဟို ငါ ျမင္းမစီးနိုင္ဘူးေလကြာ ေျခေထာက္ကသက္သာေနပီ ဆိုေပမဲ့လည္းျပန္မွမေကာင္းေသးတာ.."

"အဲ့ေတာ့??...."

"အဲ့ေတာ့ကြာငါမင္းနဲ႔အတူလိုက္ျပန္မယ္ေလ....."

"အယ္...."

"ဘာရယ္....."

တြမ့္လံုစကားေၾကာင္း၄ေယာက္လံုးသူ႔ကိုအထူးအဆန္းသတၲ၀ါလိုက္ၾကည့္ၾကတယ္
မင္းေနာင္ကေတာ့မိမိအရွင္သခင္ကိုယ္ေတာ္ေလးဘယ္လိုေၾကာင့္ဒီလိုေျပာရလဲေတြးေနမိတယ္.....ေဟာ္နန္းအရွင္ကဘယ္ဒီေလာက္ဒဏ္ရာေလးနဲ႔
(အား....လိုက္မမွီေတာ့ဘူး.....)

မင္းေနာင္တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ခမ္းထင္ဆိုမ်က္နွာႀကီးကိုမဲ့ရြဲ႕လို႔သူသိတယ္ဒါဒင္းသက္သက္လုပ္တာအခုတေလာမိမိသူငယ္ခ်င္းဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိစိုင္းစည္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးခင္ေနတယ္....
(ဟြန္႔...ခင္တာကခင္ပါ ဘယ္ေလာက္ပဲ
သာမန္အရပ္သားအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ေနပါ
ေစ သူကဂုဏ္ႀကီးတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေလး တပါးပဲေလ ခုဟာက ေတာ္ေတာ္က္ို...
အင္း.....မသာေကာင္...)
ခမ္းထက္စိတ္ထဲကက်ိန္လဲက်ိန္ဆဲေနရင္းမ်က္နွာကလည္းအေျခအေနအမ်ိဳးမဲ့တခါရြဲ႕တလဲ့အားရပါးရဆဲေနရင္း....

I Will Bring The Best For YouDove le storie prendono vita. Scoprilo ora