hate brings happiness // yarı texting

-23-

Konser bitmiş eve dönmüştük ama Ufuk'ta bir soğukluk söz konusuydu,yüzüme asla bakmıyor ve elimi bile tutmuyordu.

Ece'nin odasının kapısını tıklatıp içeriye girdim.

'Can nerede?'

'Bilmiyorum.Ufuk nerede?'

'Bilmiyorum Ece,çok soğuk bana karşı.'

'Can da öyle aman üzülme,konser sıkmıştır onları.'

'Öyledir umarım.Ben dışarı çıkıyorum,gelmek ister misin?'

'Hayır güzelim yorulduk biz.' dedi karnını ovuşturarak.Çok güzel anne olacaktı,kendiyle beraber büyütecekti çocuğunu.

Odama geçip üzerimi değiştirdim ve dışarı çıktım.Ufuk'u saatlerdir arıyordum ama açmıyordu.Can'ı da Ece'nin aradığına emindim ki aramaya tenezzül etmedim.

Bir süre boş sokaklarda yürüdükten sonra elimi sigara paketine attım ve bir tane alıp Ufuk'tan çaldığım çakmağımla yaktım,yürümeye devam ettim.

Bir süre sonra bankın birini oturup bacaklarımı kendime çektim.Yine aynısı olmasından çok korkuyordum.Ufuk'un benden uzaklaşmasından,çok korkuyordum.

Yerimden kalkarak eve doğru ilerlemeye başladım,Kadıköy'ü hayatımda hiç bu kadar sessiz ve ıssız görmemiştim.

Sokağa girdiğim anda ağzıma bir şey kapatılmasıyla gözlerimi ağır ağır kapattım,bu böyle olmamalıydı ya.

----------------------------

çok az kaldı,tükenmeye.