Tanya

☀️

Gözlerimi açtığımda evde değildim. Hala yatıyordum ve yattığım yer oldukça rahattı. Neden ömrümüzün sonuna kadar yatamıyorduk ki? Eskiden her sabah ablam beni gıdıklayarak uyandırırdı. Ben uyanmayınca da kapıyı sonuna kadar açık bırakıp giderdi. Açık kapılardan gerçekten nefret ediyordum ve bu hala böyleydi. Esmerda'nın nerede olduğuna dair en küçük bir fikrim bile yoktu ve  ablamın güzel karamel kokusunu özlemiştim sanırım.Aklıma gelen anılarla gözlerimi karşımdaki beyaz duvara diktim.

"Karamel kokuyorsun. " yüzümü buruşturarak söylediğim şeye karşı ablam gülümserken yüzü bir anda korkunç bir şekle soktu.
"Çünkü ben karamel canavarıyım!"
Ablam bunu söylemesinden hemen sonra koşmaya başlamıştım. Ablam da arkamdan koşuyordu.
Söylediklerime karşı hatırladığım en belirgin şey ablamın kıkırdaması ve bana her gün olduğu gibi hayranlık duyduğu  perilerle alakalı hikayeler anlatmasıydı.Eğer daha fazla bunları düşünmeye devam etseydim ağlardım. Ve bunu istemediğimden emindim.

Odaya giren açık pembe saçlı 16-17
yaşlarındaki genç kız ile gözlerim sonuna kadar açıldı. Çünkü kızın sadece saçı değil gözleri de pembeydi.Kızın küçük bir yüzü, burnunun üzerine serpilmiş tatlı çilleri ve oldukça hoş görünen bir bedeni vardı. "Sen Esmerda'nın kardeşi olmalısın.Adın neydi? Tarık?Hayır. Tarkan? Hayır o şarkıcı. Takı? hayır dur dur bulucam bekle."Eğer tüm günümü adımı bulmasın bekleyerek geçirseydim ablamı asla bulamazdım ve şu an istediğim tek şey onu bulabilmekti. Bunun için sözünü kestim.

"Tanya,adım Tanya." Bir süre bana ben adımı yanlış söylemişim gibi baktı. Muhtemelen adımın hala Tarkan olduğunu düşünüyordu. En sonunda toparlandı ve dudaklarını araladı. "Aa aslında Tarkan daha iyi olabilirdi, herneyse.Sen şimdi ablan Esmerdayı görmek istiyorsundur. İstiyorsun değil mi? İstiyorsun istiyorsun..istiyor musun?"Bu kız çok fazla ve gereksiz konuşuyordu. Yani bu kızı sevmiştim. Bundan dolayı ona sıcak bir gülümseme bahşettikten sonra içimden bunu bir 'Evet.'olarak anlamasını diledim ve yattığım yataktan kalktım.

Ablama doğru giderken aramızda sessizlik hüküm sürüyordu. Bunu ilk bozan o oldu. "Ben senin adını biliyorum ama sen benimkini hiç sormadın o yüzden hemen söylüyorum adım Reflekta ama bana Refleka da derler. Basit bir 'T' harfinin farkı ne anlamıyorum gerçekten!" Sitem dolu söylediği cümle ile gülümsedim.

Bu sırada etrafı incelemeye başladım burası aynı bir hastane gibiydi ama hep bildiğimiz hastane kokusunu alamıyordum. Onun yerine zaman zaman hoş çiçek konuları zaman zaman ise çikolata kokuları alıyordum hatta bir keresinde vişne suyu kokusu almıştım ama çiçek ve çikolata kokuları daha çok hoşuma gittiği için bu kokuyu almamış gibi davranmaya karar vermiştim.

En sonunda ablamın bulunduğu oda olduğunu tahmin ettiğim yere geldiğimizde heyecanla kapıyı açtım. Ablam içerideki koltukta oturmuş mavi saçları ve yeşil gözleri olan bir kızla hararetli hararetli bir şeyler konuşuyordu. Benim varlığımı hissettiğinde gözleri büyük bir mahçupluk duygusu ile bana döndü.Neler olduğunu açıklaması gerektiğini biliyordu ama yapmak istemiyor gibi bir hali vardı. Korkuyor muydu?

☀️☀️☀️

Bölüm bitti falan ama hala yazasım var. :(
Bu arada ismine karar veremediğim her bölüme ☀️ adını vermeye karar verdim. Bu bölüm tam bir çöptü farkındayım.