The Armentia's Descendant

Chapter Twenty-Four: Meeting Them

Chapter Twenty-Four: Meeting Them

.

"Madilyn..?" tawag ng isang magandang boses mula sa pinto. Kaagad naman akong pumunta sa pinto at binuksan 'to.

Bumungad saakin ang isang magandang babae. Nanlaki ang mata ko nang maalala ko kung sino siya.

"Princess Serena?" gulat kong sabi. Ang nasa harap ko ay walang iba kundi ang anak nila King Harold at Queen Sylar, ang prinsesa na nanay ni Winter.

Mas lalo naman akong nagulat nang lumapit siya saakin at inaakap ako.

Wha—?

Umiyak siya sa balikat ko, habang ako kahit nalilito ay inakap ko siya pabalik. Then again, I feel safe with her.

"Oh Galadeus. Nandito ka na rin sa wakas Madilyn."sabi niya habang naka-akap parin sakin.

"Princess Serena? Bakit niyo po ako kilala?" tanong ko sakanya. Gulong-gulo na ko, bakit niya ko inakap? Pano niya ko nakilala?

Nakita ko naman na para siyang nalungkot sa tinanong ko pero agad ding sumaya yung expression niya.

"Come with me Madilyn." sabi niya saakin.

"Saan po?" tanong ko sakanya. Babalik na ba kami sa palace ng mga magulang niya?

"Pupunta na tayo ng dinning room, nandoon na ang iba." sagot niya. Tumango naman ako at sumunod sakanya paalis.

"Saan ka ngayon Madilyn? I mean yung katawan mo..?"

"Sa palasyo niyo po, babantayan po sana namin yung anak niyo kaya lang po nagka-problema sakanya at kinain ko din yung berries." Sagot ko sakanya. Mukha naman diyang naguluhan sa sinabi ko.

"Anak? Sinong anak? Isa lang ang anak ko."

"Oo nga po, si Winter lang yung anak niyo." sagot ko. Huminto naman siya sa paglalakad.

"Madilyn, isa lang ang anak ko at kasama ko na ngayon dito, wala akong anak na Winter." sabi pa niya.

"Ah?" yan nalang ang nasabi ko. Ang gulo naman. Ano yun iba pangalan ni Winter dito tapos andito siya?

"Who's that Winter? I have never heard of her. Oo nga parehong season yung pangalan namin, other than that. I've not known her." dag-dag pa niya. Tumango-tango nalang ako.

Huminto naman kami sa tapat ng isang gintong pinto ulit. Grabe ang yaman nila sa ginto.

"Before we eat dinner, I want to explain everything to you my Dawn." Wh-what..? Did she call me my Dawn?

"You really do look like your father more than your mother." sabi pa ni princess Serena. She smiled warmly, so warm it can melt my heart.

Tinulak ni princess Serena yung pinto. 

There's a man standing in the middle of the room. Nakatalikod siya saamin, mukha siyang kinakabahan, he's doing breathing exercises... I think...

Lumapit si princess Serena sa lalaki at tinapik yung braso niya, "Caede, she's here."

Caede? That's her husband right? Yan ang mga narinig ko sa mga kasama ko noon.

Humarap naman saakin yung lalaki.

Holie...

He looks just like me...

"Fall, I am Caede Dusk Armentia." sabi nung lalaki, tumingin siya kay princess Serena.

"And I'm Summer Serena Fall Armentia, my Dawn."

Dusk... Summer... Armentia?

This can't be real...

They both smiled at me and opened their arms.

I...

They're real... Right

"Father..? Mother..?" 

Mas lalong lumawak ang ngiti nilang dalawa at lumapit saakin at inakap ako.

I... I don't know what to say...

T-they're here... With me.

"Y-you mean... Kayo ang m-magulang ko?" nauutal kong tanong. Soon enough, no words might come out of my mouth, my voice is cracking... I'm refraining myself from crying...

"Aw.. It's okay my Dawn, you're here now. You're home." Sabi ni pri-mama, na may luha sa mata niya.

Niyakap ko silang dalawa at ganun di sila.

I never would've thought that I'll meet them....

This is unbelievable...

Not wanting to let go of them. Hinigpitan ko ang yakap ko sakanilang dalawa.

"Dapat sinabi mo na saakin kanina mama." sabi ko at tumawa. Kaya pala niya ako kilala.

"Now where's the fun in that Fall?" sabi ni papa. Tumawa naman ako.

It's so nice that I have them, I never would've thought that I'll meet them in this life...

Ni hindi ko nga alam na buhay ang totoo kong magulang, na magkakaroon pa ko ulit ng magulang pagkatapos ng nangyari kila mommy at daddy...

" *cough* Nabalitaan ko ang nangyari kay Nico at Ella, Dawn.. I'm sorry.." sabi ni mama. Nagulat naman ako sa sinabi niya. 

Kilala ni mama sila daddy? 

"Yes Fall. We know them. Kaibigan namin sila kasama si Sandra." sabi ni papa. Kumunot ang noo ko...

Hindi ba si ma'am Herera yon? 

"Pano niyo po sila kilala?" tanong ko.

"Back in the day, Ella, Nico, Sandra and me were close friends. Nang lumayas ako sandali sa palasyo, napunta ako sa lugar nila, na kung saan anak si Sandra ng chief doon. Nagtagal ako doon ng mga ilang taon, and that's where I met your father. Syempre, after ng ilang years na yon, bumalik na ako sa palace, pero hindi nagtagal ay napunta na ako dito." kwento ni mama.

So they were friends. I would've never guessed.

"We asked Nico and Ella to take care of you, we couldn't make you stay here even if we wanted to, lumabas agad ang propesiya na para sa iyo. We weren't allowed to meddle with your growth and your mission."