Abim lee min hoo idi. Abim dediğim gerçek abim değil ama ben onu abim gibi görüyorum. Kucuklukten arkadaş im. Hemen onun yanına koşdum ve
-abi!!!
Dedim ve yanına bir adam koştu. Ahhh işte yine oydu. Jungkook. Olaylar çok karışık ilerliyordu. Jungkook a baktım ve
-bu adamı nerden tanıyorsunuz
-hanımefendi asıl siz nerden tanıyor sunuz?
-hanımefendi mi
Jungkook abimi gösterdi ondan saklıyor du. Gözlerine baktım gayet iyiydi. Derken konuşma sı kesildi. Ağzından kan aktı
-jungkook!!!
-minyank sakin ol birşeyim yok?!
-nasıl yok be?!?
-yav yooğğk
-bugünden sonra seni sanmıyorum.
Dedim ve çocuğun kolundan sıkıca tutup evime götürdüm. Abimin yanına gittiğimde iyi olduğunu söylediler. Eve gelince jungkook kapıdan
-minyank Açarmısın kapıyı gideceğim.
-Hayır gitmiyeceksin!!!!!
-bak bırak beni..
-jungkook. Benseni bırakmam seni özledim ♡
-...
Kapiyi açar-seni çok özledim
Diyip sarıl dım.
-minyank ahh.
Diyip oda bana sarıldı sonra bana baktı ve yüzümü oksadi.
-sadece bu gün benle yat.. Bugün
-tamam prensesim.
Sabah olunca......
Sabah jungkookun o Ponçik yüzünü gördüm ve bir buse kondurdum. (Geceyi atladım )
Sonra giyinip aşağa indim ve yemek hazırladım. Jungkook uyandı ve
-ben gidiyorum
-jungkook yaaa
-minyank ne dedim? Bir gece
-uff tamam bende ne güzel yemek yapmıştım:(
-başka bir zaman meleğim.
-uff tamam diyip onu gönderdim
Kimse bilmiyor ama ben cidden ona fazla bağlandım.
Neyse kahvaltimi yapip çıktım.
