မုခ်င္သည္ရွဲ ့လ်န္ကိုႀကည့္လ်က္မည္သည့္စကားတစ္ခြန္း
ကိုမ်ွမဆို။ထို ့ေနာက္ရွဲ ့လ်န္ကိုရိုက်ိဳးစြာဦးညြတ္နွဳတ္ဆက္
ကာအေဝးကိုထြက္သြားသည္။
မုခ်င္၏ခိုင္မာစြာပင္အေမွာင္ထဲဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြား
သည့္ေက်ာျပင္ကိုႀကည့္ျမင္ကြင္းကိုႀကည့္ရင္း
ဖုန္းရွင့္သည္မယံုနိုင္စြာပင္ဆို၏။
"အရွင့္သား……တကယ္ပဲသူ ့ကိုဒီတိုင္းသြားခြင့္ျပဳလိုက္တာလား? "
ရဲွ ့လ်န္သည္ပင့္သက္တစ္ခ်က္ ရွိဳက္ကာ
"ငါဘာတတ္နိုင္လို ့လဲ။ငါလူေတြကိုဖိအားေပးရတာ
တကယ္မႀကိဳက္ဘူး။"
"မဟုတ္ဘူးေလ……ဒါေပမဲ့!!!!! ဒီေကာင္စုတ္!!"
ဖုန္းရွင့္သည္ဆို၏။
" သူဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး။သူတကယ္ကိုထြက္သြားတာလား။
ထြက္ေျပးတာလား။***f**** "
ရွဲ ့လ်န္သည္ျမစ္ကမ္းနံေဘး၌ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ
နွဖူးကိုလက္ျဖင့္ပြတ္ေနရင္းဆို၏။
"စိတ္ထဲမထားပါနဲ ့ေတာ့။သူ ့ရဲ ့စိတ္နွလံုးကငါတို ့ ့ကိုထားခဲ့ျပီးျပီ။(သူ ့ရင္ထဲမွာငါတို ့မရွိေတာ့ဘူး)
စိတ္မပါတဲ့လူက္ုိေခၚထားရင္အသံုးမဝင္ဘူး။ငါကသူ ့ ့ကိုႀကိဳးတုပ္ထားျပီးငါ့အဝတ္ေတြေလ်ွာ္ခိုင္းရမွာလား……? "
ဖုန္းရွင့္သည္လည္းမည့္သည့္စကားျပန္ေျပာရမည္ကိုမသိသည္နွင့္ျမစ္ကမ္းေဘးမွာပင္ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္၏။
ခဏႀကာျပီးေနာက္စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးႏွင့္ဆိုျပန္သည္။
"အဓိပၸာယ္မဲ့လိိုက္တာ!!! ဒီေကာင္စုတ္ကခ်မ္းသာျခင္းကိုက်
မွ်ေဝျပီး ဆင္းရဲျခင္းက် မခံပဲထြက္ေျပးတယ္။ေကာင္းေတာ့က်တူတူစံခဲ့ျပီးမေကာင္းေတာ့တူတူမခံနိုင္ဘူး။
အရွင့္သားသူ ့အေပၚေကာင္းခဲ့တာေတြသူတစ္ခုမွ
အမွတ္မထားဘူးလားမသိဘူး!! "
"သူ ့ကိုအဲ့လိုအရာေတြမမွတ္ထားဖို ့ငါပဲေျပာခဲ့တာပါ"
ရွဲ ့လ်န္ကဆို၏။
"မင္းေရာအတူတူပဲ……ဒါမ်ိဳးေတြပါးစပ္ကထုတ္ေျပာ
ေနစရာမလိုဘူး။ "
"………ဒါေပမဲ့ တကယ္ကိုဘာမွမမွတ္ထားတာျဖစ္သင့္လား"
ဖုန္းရွင့္ကျပန္လည္ေခ်ပေျပာဆိုသည္။
CZYTASZ
ေကာင္းကင္ဘံု၏ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း HOB
LosoweOriginal Author; Mo Xiang Tong Xiu English to Burmese Translation Translation crd : @yummysuika in Twitter
