2 Hafta Sonra
"Hocam, hocam! KİM TAEHYUNG UYANDI!"
Beyaz saçları arkadan toplu olan Amerikan doktor asistanına dikkatlice baktı.
"N-nasıl yani? Ondan ümit yoktu?"
"Bilmiyorum efendim. Sadece birden... uyanıverdi."
Bay O'Connel ve asistanı Jungkook Kim Taehyung isimli hastanın odasına girdiler.
Orada, gözleri baygın bir şekilde bakınmaya çalışıyordu. Dudakları kuruydu.
"Günaydın Taehyung!" Bay O'Connel son derece neşeliydi. Ama esmer tenli hâlâ konuşamıyordu. Her insanın uykudan kalkınca olduğu gibi. Tek fark...
O 11 senedir içinde olduğu komadan uyanmıştı.
Taehyung 11 sene önce okulda kayıp düşmüş, kafasını çok sert bir şekilde çarpmıştı. O gün bugündür komadaydı.
"Taehyung bizi duyuyor musun?" Bay O'Connel.
Taehyung kafasını yavaşça oynattı. Bu hamleye karşı Jungkook ve Daniel O'Connel sevinçle birbirine baktılar.
"Peki bir şey söylemek ister misin?"
"Ji-mi... Ji-min."
Gözleri dolu bir şekilde güldü O'Connel.
"O kim?"
"Aşk-tı."
***
"Aslında bunların hepsi Taehyung'un komada gördüğü bir rüyaydı gençler."
Kim Namjoon'un öğrencileri gözleri dolmuş bir şekilde öğretmenlerini dinliyordu. Onlara Taehyung'un hikayesini anlatmıştı. Liseli gençler darmadağın olmuş, etkisinden çıkmaya çalışıyordu.
İçlerinden Yeonjun toparlanıp sordu.
"Peki Hocam Taehyung'a ne oldu?"
"Fransa da hayallerini gerçekleştiriyor."
Kafasını salladı Yeonjun.
Kim Namjoon onlara komadan çıktıktan 5 ay sonra intihar ettiğini söylememişti. Sadece sonunu değiştirmelerini istiyordu.
Keşke değişseydi...
***
Bitti. Ve teşekkürler.♡
Ben Nisa.
Sizi seviyorum!♡
