အခန္းတံခါးေလးကို ေျခေထာက္ေလးနဲ႔ပိတ္ၿပီး ေလာ့ခ်လိုက္တယ္
ရုန္းကန္ေနတဲ့ကာင္ေလးကို နံရံမွာကပ္ၿပီး အတင္းအက်ပ္အနမ္းေတြ ဇြတ္ေပးမိတယ္
တစ္ပတ္လံုး မ်က္နွာမျမင္ရ အသံမၾကားရနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းေနလဲဆိုတာ သူတစ္ေယာက္ထဲ သိတယ္
နမ္းေနတာကို အတင္းအၾကပ္ရုန္းေနတဲ့သူကလည္းမေလ်ာ့ ခ်ဳပ္ၿပီးနမ္းေနတဲ့သူကလည္းမေလ်ာ့ တစ္ခန္းလံုးရုန္းရင္းဆံခတ္ပဲ
ေအာက္နႈတ္ခမ္းေလးကို ဖြဖြေလးကိုက္ၿပီး လ်ွာေလးကို ဝင္ခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ ပြင့္မလာဘဲ အံႀကိတ္ထားတဲ့ နႈတ္ခမ္းတစ္စံု
GD ေနာက္ဆံုးေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္တယ္
သူ႔ကေလး နာသြားမွာစိုးလို႔
" Ri ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
" . . . . . . . . . . . . "
" Lee Seungri!!! ဘာျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ကိုယ္ေမးေနတယ္ေလ "
" လာမေအာ္္နဲ႔ !!!!!! ခင္ဗ်ားမွန္တာ တစ္ခုမွမရွိဘူး က်ြန္ေတာ့္ကို လာမေအာ္နဲ႔!!! "
" Ri "
" မေခၚနဲ႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ြန္ေတာ္ဘာမွမဆိုင္ဘူး "
အခန္းျပင္ထြက္ေတာ့မယ့္သူ႔ရဲ႕လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္
" ဖယ္ !!! လႊတ္ "
" မလႊတ္ေပးနိုင္ဘူး မင္းဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ကိုယ့္ကိုေျပာျပ "
" လႊတ္စမ္းပါ !"
လက္ကိုဆြဲျဖဳတ္ကာ အျပင္ထြက္ေတာ့မည့္ေကာင္ေလး၏ ကိုယ္ကိုဆြဲလွည့္ကာ ေမြ႕ယာထက္တြင္ အက်တနေနရာယူေစသည္
ထို႔ေနာက္ နႈတ္မွဘယ္စကားမွမဟခင္ အနမ္းေတြကို တရၾကမ္းဆက္တိုက္ေပးမိျပန္သည္
" အင့္....ခင္..ခင္ဗ်ားႀကီးကို မုန္းတယ္ "
Seungri ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ၾကယ္သီးျဖဳတ္လ်က္ရွိေသာ GD ၏လက္မ်ားရပ္တန္႔သြားသည္
Seungri မ်က္နွာေလးကိုၾကည့္မိသည့္အခါ မ်က္ရည္မ်ား မ်က္နွာတစ္ျပင္လံုးတြင္ အျပည့္
YOU ARE READING
Real Heartbeat
Fanfictionreality ပံုစံမ်ိဳးေလးေရးမွာပါ Ro လည္း ro မွာပါ ငိုလည္းငိုရမယ္ေပါ့ေနာ္ mature ကေတာ့ နည္းနည္းေပါ့ စိတ္ကူးနွင့္ လက္ေတြ႕ထပ္တူၾကဖို႔ရာ ဆုေတာင္းရင္း GD & Seungri Nyongtory Forever Nyongtory World
