Ik loop door de supermarkt. Ik ben naast de medewerkers de enigste die in de winkel aanwezig is.
Ik weet dat de medewerkers naar me zullen gaan kijken, ik lijk immers op een collega van hun. Sommigen weten al dat ik tweeling ben, maar sommige niet.
Zodra ik door heb dat ik nagekeken word, barst ik in lachen uit. Het blijft leuk om mensen te verwarren.
Later blijkt het dat een medewerker me gister achter de camera heeft zien staan en er niet achter kon komen of het mijn zusje was, of dat ik het was. Alweer moet ik lachen.
14-9-19
JE LEEST
100 woorden ✔
HumorElke dag schrijf ik honderd woorden. Of nou ja, bijna elke dag. Er zijn geen regels over de honderd woorden, behalve dan deze éne regel. Geen woord meer of minder dan 100 woorden. Het begin was nog een zoektocht. Al zoekende kwam ik een aantal antwo...
