Roommate / jeon jungkook tagalog ver./

Chapter 22

Chapter 22: realize

Lyn point of view

1 week na hindi parin ako pumapasok sa company

Naka ilang tawag na si jungkook sakin tas si taehyung si marie

Well I don't care.. Im broken.

Hind naman ako nag papabaya sa sarili ko, kumakain parin naman ako kahit papaano pero kaunti lang.. last na kain kung marimi ng umiyak ako sa harap ni jungkook..

I miss marie, kahit na sya yung dahilan kung bakit ako ganito..

Na miss na seguro ako ni jungkook.. hehehe la lang naisip ko lang.

Naka higa ako sa kama at naka tingin sa ceiling ..

Bumabagsak nanaman luha ko sa gilid ng mata ko

Im always like this pag sasapit ang 8pm..

I don't know huh maybe ito yung oras na umamin sakin si marie about-

Argg stop talking masasaktan ka lang lalo

Pinunasan ko luha ko at sabay umupo sa pag kakahiga..

Sumilip ako sa binta at tinignan ang paligid..

Ang tahimik sa labas..

Knock knock

Nagulat ako sa katok kaya na untog ang ulo ko sa bintana

" argg... sino bayan!" Sigaw ko..

Knock knock
Knock knock

Wala akong magawa kundi pumunta sa front door at binuksan ang pinto

I shock na si jungkook pala iyon

First time nyang mangatok sa dorm ko

" a-anong kaylangan mo?, gutom kana ba? Wait lang ipag luluto lang kita.!" Wika ko sa kanya

Aktong pupunta na ako sa kusina mg biglang hawakan nya ang wrist ko

" bakit?" Walang ganang wika

" hindi ako gutom. Tara sa taas sa May rooftop." Wika nito at hinila ako papunta sa fire exit

Buti nalang nasarado ko yung pintuan.

" h-hey!.. stop.. masakit! Jungkook!" Nagagalit kong wika sa kanya

Hindi sya kumibo at hinila nya lang ako papuntang rooftop.

........

Binitiwan ako ni jungkook ng naka rating kami sa rooftop

" ano ba! Ano bang problema mo!" Galit kong pag sabi

Nakita ko mga kilos nya na nag aalala sya at may halong galit

" ikaw." Sabi nya

" ako? Bakit ako?"

" kasi pinapagod mo sarili mo!, pinapagod mo ang mga mata mo sa kaka iyak sa walang kwentang bagay"

" are you fucking serious?? You don't know!" Galit kong wika

" i know everything!"

" what?" I shock

" sinabi sakin ni marie" wika niya

" what?"

Naiiyak nanaman ako.. nakakinis naman to si jungkook.. nakakainis ka

" wag kang umiyak sa lalaking iyon!... best friend mo lang sya.. hanggang don lang yun."

Mas lalo akong nasaktan sa sinabi nya

" oo hanggang kaybigan lang kami, pero ang sakit e."

" wag kang masaktan lyn... bakit naging kayo ba deba hindi!,Hindi naging kayo.. kaya bakit ka masasaktan?"

Ouch.. yawa ka jungkook ahh.. ang sakit nun ah.. minsan nga lang mag imagine na kami ni taehyung tas ganyan pa sasabihin mo.. ang sakit huh.

" hindi nga kami.. e bakit kaba na ngingialam?" Wika ko

" i care because I LOVE YOU."

Nahinto ang pag ka iyak ko ng marinig sa kanya ang salitang iyon

" what?"

" i love you...... as a friend"

As a friend lang pala.. kala ko pa naman.. tsk.. napa ka savage mo jungkook.

" now, tumigil kana.. wag mo na syang balikan.. kalimutan mo na sya, hindi kayo para sa isat isa.. at isapa hindi lang sya ang lalaki dito !... ang daming lalaking sa paligid mo!"wika nito

Yes, hindi kami meant to be taehyung.. i realize that..

Para kay marie lang si taehyung.. madaming lalaki sa paligid bat hindi ko sila kunan ng pansin?...

Then know I realize na masyado na akong OA sa pang yayari.. I don't deserve to be depressed and sad forever

I deserve to live happy forever

" jungkook. Thanks." Sabi ko at sabay smile sa kanya

Ngumiti sya sakin at lumapit sya sakin at niyakap ako

Niyakap ko din sya pabalik..

Ngumiti ng ngumiti..

Hanggang sa bumuhos nanaman ang ulan.. nabasa kami ni jungkook..

Nag broke hug kami

" lyn."

" hm?"

" ang baho mo!"

" WHAT?"

" hindi ka naligo nu!"

" What? Anong sabi mo? Ikaw nga tung hindi naliligo e!"

Nilabasan ako ng dila ni jungkook at sabay tawa..

Nainis ako sa kanya kaya hinabol ko sya na aktong tatakbo na sya palayo..

" YAH! JUNGKOOK! PATAY KA SAKIN!" Sigaw ko sa kanya habang pababa kami ng stairs.