Merkür Retrosu. hyunin.

haziran

Belki de babam haklıdır Haziran.

Ben hiçbir şeyi haketmiyorum. Belki bu yüzdendir hâlâ gelmeyişin. Bugün altı haziranmış. Öyle dediler. Kilisenin çanı bir kere vurdu bile. Geleceksin değil mi bu yıl?

Geleceksin değil mi Haziran?

Eski fotoğraflara bakmadan duramıyorum. Biliyorsun, beraber fotoğraflarımız yok. Renkli fotoğraflar herkesin sahip olabileceği şeyler değil mâlum. Askeriyede çekilmiş fotoğraflarına bakıyorum bu yüzden. Sen yenilerini atmayalı çok oldu. Soruyorum her gün bakıcı teyzeye, bana gelen posta var mı diye. Bakacağını söylüyor ancak hiçbir zaman bakmıyor, biliyorum.

Defterlerimi de gördü. Bunların kimden olduğunu sordu. Yalan söyledim. "Mektepten arkadaşımın," dedim. "Şu koleksiyon defterlerinden yapacakmış. Bana saklar mısın diye sordu."

Önce dudakları kıvırılıyor, daha sonra ufak gözleri mümkünmüş gibi daha da küçülüyor. Bakıcı teyze çok güzel biri Haziran. Senin kadar değil tabii ki ama oldukça güzel biri. Bazen renkli kazaklar giyiyor. Onları kendisinin mi ördüğünü sorduğumda gülüp "Evet." diye yanıtlıyor beni. Bana da örmesini istiyorum. Kabul ediyor ve ertesi gün yanında kazaklar getiriyor. En çok koyu yeşil olanı beğeniyorum. Aklıma görüştüğümüz günler üzerinde olan üniforma geliyor.

Bakıcı teyze ona "Papatya" diye seslenmemi istiyor. Tabii ki bunu şiddetle reddediyorum. Benim tek papatyam sensin Haziran. Yine de ısrar ediyor, ben vazgeçmeyince de ona adıyla seslenmemi istiyor. Bazen bunu kabul edip birkaç kere, "Yeji-sshi." diyorum ona. Yaşına saygısızlık etmek istemediğimden geri "Bakıcı Teyze" demeye dönüyorum. Onun ise gözleri doluyor, anlamlandıramıyorum.

Bazense özür diliyor benden. Susmak bilmiyor o günler. Dokunsam ağlayacak gibi ancak ağlamayı inatla reddediyor.

"Özür dilerim Jeongin," diyor. "Çok üzgünüm."

Neden bu bana seni hatırlatıyor Haziran?