Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

1

Gerda zendt me een flirterige blik. Verbaast kijk ik haar aan. Haar ogen houden mij gevangen. Naast me hoor ik een kuchje. Ik ben me bewust van Eva’s starende blik op mijn gezicht, maar kan mijn ogen niet losrukken van de priemende blik van Gerda. ‘Wat heb je voor ons?’ hoor ik Eva vragen. De patholoog richt haar blik op het lijk dat voor haar ligt. Nog steeds een beetje verbaast over wat er net gebeurt is, probeer ik me op de informatie die ze vertelt te focussen. ‘Deze snee hier, dwars door de halsslagader, is de doodsoorzaak, waarschijnlijk veroorzaakt door een vleesmes. Verder een paar krassen op het gezicht en wat blauwe plekken, dat erop kan duiden dat hij zich heeft verzet.’ ‘Oké, verder nog wat?’ ‘Nee, dat was het. De rest mogen jullie doen.’ Ze rijkt Eva het rapport aan en richt haar blik weer op mij. ‘Jou bel ik nog. Tot ziens’ ‘Ja...eh...tot ziens.’ Ik draai me om en voel twee paar ogen in mijn rug prikken. “Wat gebeurde daar nou?” Ik sta bij de auto te wachten als Eva boos op me afkomt. ‘Wat was dat nou man?! Ik stond daar alles alleen te doen, let toch eens op man!’ ‘Ja, sorry, ik ben er niet helemaal bij vandaag, geloof ik.’ ‘Nou dat weet ik wel zeker. Wat moest die Gerda trouwens van je? Volgens mij valt ze op je!’ ‘Zou je denken?’ vraag ik verbaast en een beetje dromerig. “Gerda is nou niet bepaald lelijk” zegt een stemmetje in mijn hoofd.  ‘Ach weet ik veel.’ snauwt Eva me toe. “Wat is er met haar aan de hand? Ze lijkt wel jaloers of zo.” Snel stap ik in en start de motor.‘Hee Eef, wat is er nou? Heb ik iets verkeerds gedaan?’ Verontwaardigt kijkt ze me aan, maar antwoord niet. Zuchtend sta ik op en loop naar de keuken. Ik pak wat te drinken voor ons beide en loop weer terug naar de tafel. ‘Alsjeblieft.’ Ik zet een glas chocomel voor haar neer en laat mijn hand even over haar schouder glijden. “Wat is ze toch mooi, maar ik heb geen kans bij haar. Ik heb haar al zoveel kansen gegeven waar ze op in kan gaan, maar nooit kreeg ik een reactie. Soms laat ze me dichterbij komen, om me vervolgens twee keer zo hard weer af te stoten.” Ik laat me weer op m’n stoel zakken en nip af en toe aan mijn whisky. Opeens verbreekt een melodietje de rust die er in de keuken hangt. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en neem op. ‘Met Wolfs.’ ‘Hey Wolfs, met Gerda.’ klinkt haar zachte stem aan de andere kant van de hoor. ‘Oh, hee Gerda, wat is er?’ Eva’s hoofd schiet omhoog en verbaast kijkt ze me aan. ‘Ik vroeg me af of je naar het café kan komen? Dan kunnen we samen wat drinken en misschien ook wat eten.’ Ik richt mijn blik op de klok die half 7 aangeeft. ‘Ja, ja dat kan wel denk ik. 7 uur in café Sjiek doen?’ ‘Ja is goed, zie ik je dan.’ ‘Ja, tot zo.’ ‘Eef, ik ga zo even met Gerda wat drinken en misschien blijf ik ook eten, je redt het wel alleen toch?’ ‘Ja, tuurlijk. Ga jij maar lekker.’ “Er is wat vreemds met haar stem aan de hand, ze klinkt een beetje gekwetst. Ach, het zal wel aan mij liggen” Ik loop naar boven en trek een schoon overhemd aan, snel werp ik nog een blik op de spiegel en loop dan richting de deur. ‘Tot zo!’ roep ik nog snel naar beneden, voor ik het huis verlaat. Ik besluit te gaan lopen, het is toch maar een klein stukje en het is mooi weer.‘Hey Gerda, hoe is het?’ Ik geef haar een zoen op haar wang als begroeting. ‘Ja goed, met jou?’ ‘Ja, wel prima. Wat wil je drinken?’ ‘Doe maar een wit wijntje alsjeblieft.’ ‘Een wit wijntje en een biertje, alsjeblieft.’ zeg ik tegen de barman. ‘Komt eraan.’ ‘Heb jij eigenlijk hobby’s?’ vraag ik haar. Vol enthousiasme begint ze te vertellen over haar paard. Ik luister met een glimlach. Dan vraagt ze naar mijn hobby’s en ik vertel natuurlijk uitgebreid over mijn moter. We bestellen wat te eten en de tijd vliegt. Er is echt een klik tussen ons. Als ik zie dat het al 11 uur is, besluit ik maar weer naar huis te gaan. ‘Ik vond het erg gezellig, maar ik morgen weer vroeg op.’ ‘Ja natuurlijk. Ik vond het ook erg leuk. Tot snel.’ Ze staat op en drukt even snel haar lippen op de mijne. ‘Eh ja, tot snel.’Zachtjes open ik de mooie oude deur van De Ponti en loop zachtjes naar binnen, zodat ik Eva niet wakker maak, maar tot mijn verbazing zie ik nog licht branden. ‘Hey Eef, ben je nog wakker?’ Verschrikt kijkt ze op, haar ogen zijn rood omrandt. ‘Hey Eef, wat is er?’ vraag ik bezorgt. ‘Eh niks, welterusten Wolfs.’ Ze staat op en wil langs me lopen, maar ik pak haar arm vast. ‘Eef, zeg het maar, je kan mij toch alles vertellen?’ Ik kijk in haar mooie ogen en voel wat kriebelen in mijn buik. “Doe toch even normaal man! Ze wil toch niks van je, focus je nou maar op Gerda, die wil je temminste.”  wordt ik door een stemmetje tot de orde geroepen. 'Ik kan het niet zeggen.' 'Waarom niet? Mij kan je toch vertrouwen?' Ik kijk in haar helder groene ogen. 'Ik...Jij...Ik ben bang je te verliezen.' 'Maar waarom dan? Er is toch niks ernstigs?' ‘Nee, maar je...ik...je gaat nu met Gerda...en ik...’ Ik strijk met m’n hand langs haar wang en zet een stapje dichterbij. Ze kijkt naar boven en ik voel haar adem op mijn kin. Ik kijk naar haar prachtige lippen en druk een kus op haar neus. Ze krijgt een rode blos op haar wangen, maar doet verder niks, wat ik als goedkeuring beschouw. Ik sluit mijn ogen en buig naar voren. Ik houd nog een beetje afstand, zodat zij zelf de stap kan zetten als ze dat wil. Even gebeurt er niks en ik wil alweer bijna naar achter stappen als ik haar lippen op de mijne voel. Voorzichtig zoen ik haar terug. Na een tijdje neem ik afstand. ‘Ik ga niet met Gerda, ik hou van jou.’