Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

3

Een keertje wat anders. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.

2014, een bewogen jaar. De dood van Daan de Vos sluimerde nog na. Ik kwam in de gevangenis terecht, nadat Wolfs mij, Tonja en Wup had gered. Fleur die op de valreep bekende dat zij De Vos heeft gedood. Waardoor zij in mijn plaats naar de gevangenis moest. Het vuurtje tussen Wolfs en mij liep daardoor hoog op. De ontmoeting met onze geliefde Officier van Justitie Jens Bols. Mijn sessies met David, die steeds vertrouwelijker werden. De Hamza’s en de drugszaak die escaleerde. Wolfs die was verdwenen. Ik, die dacht dat hij met iemand anders het bed in was gedoken. Toch vertrouwde ik het niet helemaal en hoe meer ik me er in verdiepte hoe meer het gevoel kreeg dat er toch iets anders was gebeurd. De paniek sloeg toe en David moest dat natuurlijk weer aan mij merken, waardoor ik me versprak en hem vertelde over mijn liefde voor Wolfs. Gelukkig kwam ik er op tijd achter waar hij was en kon ik hem op het nippertje redden. Van grote opluchting vloog ik hem om de nek. Vlak daarna is het met mij bijna gebeurd. Schieten met een mitrailleur, Bols redden van de dood, Wolfs dekking geven en daarna met een shovel de groeve ingegooid worden, bleek iets te veel te zijn. Wolfs die nachten in het ziekenhuis bleef slapen om mij te steunen, om erbij te zijn als ik wakker werd. David die langskomt met een bosbloemen en Wolfs die hem wel leek te willen vermoorden. David die langskwam met bami en Wolfs die steeds vijandiger werd. Ik kon zijn jaloezie niet uitstaan, waardoor het tussen ons niet altijd lekker liep. Natuurlijk de vermissing van Esmee en later de dood kwamen als een klap voor ons allen, vooral Romeo had het er erg moeilijk mee. De vermissing van Tony hielp ook niet echt voor een beter humeur in het team. Jan Smit die een dagje kwam meelopen. Wolfs die samen met hem een duet zong, zijn dan weer leukere herinnering om op terug te kijken. Joe, de vervelende stagiair, die nog heel veel moest leren. Mijn gevoelens voor David die steeds sterker werden. De dood van Lampenkap. De vreemde zaak met Geert Kremmers, die zoveel in mij losmaakte. Gelukkig was Wolfs daar weer op het juiste moment. De zaak met Marco die ik me veel te persoonlijk aantrok. De zoen met David, nadat we Marco weg hadden gehaald bij zijn gewelddadige vader. Wolfs die opeens wel erg geïnteresseerd was in eten en naar mijn mening veel te veel met Sophia omging. Marco die steeds ongelukkiger leek te worden in het opvanghuis. Wolfs die mij uitnodigde om samen met Sophia en hem te gaan eten, maar toen ik zag dat ze samen wel erg close waren, was ik meteen vertrokken. Wolfs die mij inlichtte over de ware toedracht van Sophia's komst. Ik die niet meer met mijn emoties kan omgaan en Wolfs uit huis zette. En dan gisteren nog, de dag die samen met de dag in de groeve, de engste en raarste daggen van dit jaar waren. Het begon al met het feit dat ik me had ziek gemeld bij Mechels en bij David. Dat is niks voor mij en was de eerste dag dit jaar dat ik me had ziek gemeld. Toen ik daarna vastbesloten naar het hotel reed om Sophia in te lichten, kreeg ik een behoorlijke klap in m'n gezicht. Wolfs kwam in badjas uit de kamer van Sophia gelopen met een dienblad. Toen het besef kwam dat hij de nacht met Sophia had doorgebracht, kon ik mijn tranen nauwelijks tegenhouden. Na een kort gesprek met hem, ben ik gaan hardlopen. Natuurlijk moest ik daar David weer tegenkomen, maar ik besloot dat moment te gebruiken om meer over hem te weten te komen. Toen ik zag dat hij mijn telefoon had gebruikt, kreeg ik de zoveelste klap in mijn gezicht. Wolfs had al die tijd gelijk, David is fout. Toch kon ik het niet laten om nog een keer zijn zachte lippen op de mijne te voelen, wetend dat dat de laatste keer zou worden. Toen ik erachter kwam dat de maffia naar Walibi ging, besloot ik daar ook heen te gaan. Onderweg heb ik Wolfs nog gebeld om hem in te lichten. Aangekomen in Walibi zag ik al snel David en zijn mannen staan. Ik was van plan om Wolfs weer te bellen, maar mijn telefoon werd uit mijn hand gerukt. Tot mijn grote schrik zag ik dat David Marco mee had genomen. Gelukkig kon Marco, op mijn teken, ontsnappen. Ook de ontmoeting met Tony vond ik niet echt prettig. Gelukkig was Wolfs daar om mij te helpen en natuurlijk kwam de bodybuilder ook heel gelegen. Even was Tony nog een bedreiging, maar Romeo schoot hem neer en toen kon ik gelukkig naar huis, samen met Marco. Een paar seconde stond ik oog in oog met David en zag hoe hij werd ingerekend. Toen ik thuiskwam, had ik Marco na een bord Chinees in bed gelegd. Terwijl ik bij hem op bed zat kreeg ik een SMS van Marion met de mededeling dat Wolfs samen met Sophia naar Milaan zou gaan vertrekken. Ik besefte me toen pas hoeveel hij echt voor mij betekent en dat ik hem helemaal niet kwijt wil. Vechtend tegen mijn tranen, liep ik naar beneden, waar ik meteen tegen zíjn rug aankeek. Hij draaide zich om en vroeg hoe het met Marco gaat. Ik vertelde hem over het pleeggezin en liep naar de tafel om de restjes Chinees op te ruimen. Ik vroeg wanneer hij zou vertrekken, terwijl ik besefte dat ik het antwoord eigenlijk niet wilde weten. Hij kwam dichterbij en vertelt mij dat hij liever hier blijft. Nu zit ik hier op de bank, op oudejaarsavond, het jaar te overdenken. Wolfs en ik hebben weer veel meegemaakt en samen veel zaken opgelost dit jaar. Ondanks de vele pijnlijke moment, was het toch ook een mooi jaar. Ik voel een hand op mijn schouder en schrik op. 'Sorry Eef, ik wilde je niet laten schrikken.' 'Het geeft niet.' 'Ik vroeg me af of je kwam eten.' 'Ja, is goed.' Ik sta op en ga aan tafel zitten. ‘Ik heb weer Chinees gemaakt, ik hoop niet dat je het erg vind?' Vraag Wolfs met een grijns, wetend dat ik elke dag wel Chinees zou kunnen eten. Ik neem dan ook niet de moeite om antwoord te geven en val meteen mijn heerlijke bami aan. Na gegeten te hebben en de resten te hebben opgeruimd, plof ik op de bank. Ik zet de televisie aan om te kijken naar een cabaretier die de grote zaken van 2014 bespreekt. ‘Eef, zullen we een spelletje spelen?’ ‘Ja, leuk!’ De televisie gaat weer uit en ik neem weer plaats aan tafel. ‘Rummikub?’ ‘Ja, is goed.’ Een paar potjes Rummikub en een warme chocomel later is het alweer half twaalf. Over een half uur is het 2015, een nieuw jaar met nieuwe kansen en hopelijk vele nieuwe geweldige ervaringen. Ik pak mijn telefoon om Marion en Romeo alvast een gelukkig nieuwjaar SMS. Wolfs loopt naar de televisie om de straks te kunnen aftellen met een grote klok. Ook pakt hij alvast twee champagneglazen en een fles alcoholvrije champagne. Ik neem plaats op de bank voor de televisie en kijk naar alle vrolijke mensen die vol spanning kijken naar de klok. Wolfs ploft naast mij op de bank en neemt de champagnefles in zijn handen. Voorzichtig haalt hij alvast het ijzer van de dop en maakt de dop alvast wat losser. Ik richt mijn blik weer op de televisie en zie dat de klok al bij twaalf seconde is. Bij tien begint Wolfs af te tellen en ik doe met hem mee. Als de klok op nul springt, schiet de dop van de fles en schenkt Wolfs snel twee glazen in. Een geeft hij er aan mij. Ik wil hem een kus op zijn wang geven, maar Wolfs lijkt wat anders van plan en drukt zijn lippen op de mijne. Ik schrik, maar het voelt zo goed dat ik gezicht niet wil terugtrekken. Langzaam trekt Wolfs zijn hoofd terug en kijkt mij glimlachend aan. ‘Gelukkig Nieuwjaar Eef.’ ‘Jij ook!’ zeg ik lachend. Mooier had het nieuwe jaar niet kunnen beginnen.